Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9786185170141
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο συγγραφέας καθηγητής Σπ. Τσιτσίγκος με μεγάλη κατά την γνώμη μας επιτυχία αναλύει το θέμα της συγχωρητικότητας από πάρα πολλές πλευρές όπως ιστορική κοινωνική, φιλοσοφική, θρησκειολογική, θεολογική και ψυχολογική. Απαντά σε επίκαιρα πάντοτε ερωτήματα όπως τι είναι η συγχωρητικότητα, γιατί πρέπει οι άνθρωποι να συγχωρούν, εάν υπάρχουν οφέλη ή ζημίες από την συγχωρητικότητα ποιες είναι οι βλάβες και οι συνέπειες της ασυγχωρησίας. Όλες οι απαντήσεις είναι τεκμηριωμένες θεολογικά και κυρίως ψυχολογικά. Γράφει επί λέξει στην αρχή του τόσο χρήσιμου για κάθε άνθρωπο βιβλίου του: "η συγχωρητικότητα συνιστά μια διαχρονική, ανθρώπινη, κατ΄ εξοχήν, αξία, που αποτιμά, μετρά και σταθμίζει το επίπεδο και το ποιον του κάθε πολιτισμού". Είναι αλήθεια ότι πολλοί διανοητές διαχρονικά "ασχολήθηκαν θεωρητικά και πρακτικά με το πρόβλημα της (συν)διαλλακτικής, ειρηνικής και συμβιβαστικής επίλυσης των ποικίλων διανθρώπινων και διεθνικών σχέσεων". Επίσης αποτελεί μία άλλη μεγάλη αλήθεια ότι "Ανέκαθεν η συγγνώμη και η συγχώρηση, έστω άδηλα και αρνητικά, λαμβάνουν χώρα στην καθημερινή μας ζωή. Συνεπώς, εκατοντάδες κοινά - καθημερινά μας προβλήματα θα μπορούσαν να επιλυθούν, αν επιδεικνύαμε και εμφανώς μια διαλλακτική και συγχωρητική συμπεριφορά προς τους συνανθρώπους μας". Κάνει μία σημαντική και καίρια διαπίστωση ότι "οι ρίζες τής μεγάλης αρετής αυτής είναι θρησκευτικές - πνευματικές, ότι δηλ. μόνο η υπερβατική (ή ιερή) νοηματοδότηση καθιστά προπαντός τη συγχώρεση αξιόπιστη, σταθερή και αυθεντική". Ορίζοντας τον όρο διαπροσωπικότητα γράφει επι λέξει ότι "με τον όρο διαπροσωπικότητα", αναφερόμαστε σε απόψεις, συναισθήματα, ενέργειες και σήματα επικοινωνίας ενός προσώπου, που επηρεάζουν τη συμπεριφορά ενός άλλου. Οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι σχέσεις αμφίδρομες σε όλα τα επίπεδα (γνωστικό, συναισθηματικό κ.ά.), θεωρώντας ότι το πρόσωπο με το οποίο έρχεται σε επαφή ο άλλος, είναι "σημαντικό" γιαυτόν. Συνεπώς, στη διαπροσωπικότητα λειτουργούν κυρίως η αλληλεπίδραση, η αμοιβαιότητα και η αμοιβαία ρύθμιση της συμπεριφοράς." Σαν συνέπεια της λειτουργίας των ανθρωπίνων σχέσεων έρχεται η διαπίστωση ότι "Πολλές φορές, όμως, στη διαδικασία ανάπτυξης των διαπροσωπικών σχέσεων απαντούν ποικίλες παραβατικές συμπεριφορές, ακούσιες ή εκούσιες, που επιφέρουν διάφορες συγκρούσεις. Συνέπεια αυτών είναι να δημιουργούνται αντιπαραθέσεις και αρνητικές καταστάσεις αναφορικά με το άλλο πρόσωπο. Ως επακόλουθο επέρχεται η πρόκληση σύγχυσης και συναισθημάτων ανασφάλειας, απέχθειας και θυμού". Εισάγοντας τον αναγνώστη στην ανάλυση της συγχωρητικότητας αναφέρει τα παρακάτω πάρα πολύ σημαντικά "Η συγχωρητικότητα είναι ένα παγκόσμιο κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο ορθά έχουν αγκαλιάσει ανέκαθεν οι μεγαλύτερες Θρησκείες τού κόσμου· πρόσφατα δε, το "ανακάλυψε" και η Ψυχοθεραπεία... Η σύγχρονη μάλιστα Ψυχολογία, και δη η θετική, αρχής γενομένης από τη δεκαετία τού 1960, όπως και η Συμβουλευτική αλλά και η Ψυχοθεραπεία, διαπιστώνοντας τη μεγάλη αξία τής συγχώρησης στην ψυχική υγεία, την ψυχική ευεξία (well-being), την ποιότητα ζωής και, γενικά, τη θεραπεία, έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους -με τις λεγόμενες "forgiveness studies" (ιδίως από το 1986)- στην εκπαίδευση και αγωγή τής συγγνώμης μέσω τής βελτίωσης των κοινωνικών σχέσεων, της συμπόνιας, τής συμπάθειας και προπάντων τής ενσυναίσθησης (empathy)... Η συγχωρητική ενσυναίσθηση, που προϋποθέτει την αυτεπίγνωση και τη σ υ ν α ι σ θ η μ α τ ι κ ή ν ο η μ ο σ ύ ν η (δηλ. τη συναισθηματική εναρμόνιση), δηλώνει εδώ την κ α τ α ν ό η σ η των αιτιών τών αδικοπραγιών τού άλλου, μέσω κυρίως μη λεκτικών υπονοούμενων: τόνος φωνής,χειρονομίες, εκφράσεις τού προσώπου, στάση... Ειδικότερα, η συγχώρηση συνιστά την αυτόβουλη παραίτηση από το "δικαίωμα" για αντεκδίκηση. Έτσι, η συγχώρηση αποτελεί μια ε ν ε ρ γ η τ ι κ ή επιλογή προς ανακούφιση της δυσαρέσκειας και της πικρίας, τη μείωση της εκδικητικής συμπεριφοράς και την ισχυροποίηση της πορείας για σ υ μ φ ι λ ί ω σ η..." Είναι εξαιρετικά σημαντική η θεολογική θεμελίωση και συγκρτιτική του αναφορα στην συγχωρητικότητα "Ενώ οι δυτικοί φιλόσοφοι και ψυχολόγοι βλέπουν τη δικαιοσύνη Αριστοτελικά... η χριστιανική Θεολογία, την κατανοούν οντολογικά (τ.έ. ολιστικά)... κατά τηνΟρθόδοξη..., η απροϋπόθετη και ειλικρινής αγάπη (ακόμα και) προς τούς εχθρούς μας (θα πρέπει να) λειτουργεί τόσο μέσαμας (εσωτερικά), όσο και προς τα έξω, ως έμπρακτη και προσωπική (και όχι αφηρημένα και απρόσωπα) αποδοχή και καταλλαγή με τον αδκήσαντα ή αδικημένο συνάνθρωπό μας". Προσδιορίζει τα βαθειά αίτια της ασυγχωρησίας. Ετσι βγαίνει το αβίαστο θεολογικό συμπέρασμα ότι "..., μόνο ο "Χριστοποιημένος" Χριστοταυτισμένος) άνθρωπος μπορεί να συγχωρήσει πραγματικά," γιατί εδώ είναι η καίρια διαπίστωση του συγγραφέα.
Ο Σπυρίδων Τσιτσίγκος εξελέγη Λέκτορας το 2004 και στη συνέχεια Αναπληρωτής Καθηγητής της Ψυχολογίας της Θρησκείας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2008. Γεννήθηκε το 1959 στη Χαλκίδα, όπου ολοκλήρωσε την εγκύκλια μόρφωσή του, παράλληλα με εικαστικές και μουσικές (ενόργανες ευρωπαϊκές και βυζαντινές) σπουδές. Μετά την αποφοίτησή του από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενεγράφη στη Φιλοσοφική Σχολή Ρεθύμνου Κρήτης. Υπηρέτησε πάνω από μια 20ετία στη Δ/θμια Εκπαίδευση, όπου μάλιστα διετέλεσε από το 1988 πρόεδρος των Θεολόγων του Ν. Ευβοίας. Αργότερα, το 2001 απεσπάσθη για τρία χρόνια στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών.Με υποτροφίες της Εκκλησίας της Ελλάδος και του ευρωπαϊκού προγράμματος ERASMUS, μετεκπαιδεύτηκε στο University of Durham της Αγγλίας (Μaster of Arts στην Πατερική Ανθρωπολογία και την Ψυχολογία του Βάθους), αποκτώντας ταυτόχρονα Diploma of English Language, Certificate of ELTS του King΄s College του University of London (1990), Certificate of WEE of University of Durham School of English (1991) και Άδεια Επάρκειας της Αγγλικής γλώσσας από το ΥΕΠΘ (1996).Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εκπόνησε διδακτορική διατριβή (Η Ψυχή του Ανθρώπου κατά τον ιερό Χρυσόστομο) στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από όπου το 1999, αναγορεύτηκε με Άριστα διδάκτωρ Θεολογίας, και στη συνέχεια, δεύτερη διδακτορική διατριβή (Η έννοια της Θρησκευτικότητας σε Φοιτητές και η σχέση της με χαρακτηριστικά της Προσωπικότητας και τη διαμόρφωση της Ταυτότητάς τους) στο Τμήμα ΦΠΨ του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ Ψυχολογίας.Πέραν της διδασκαλίας Η/Υ -με επίσημο πιστοποιητικό κατάρτισης Η/Υ (1997)- , Διαδικτύου, Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας και Ψυχολογίας του Πολιτισμού σε ΚΕΚ (2000) και ΙΕΚ (2000) αλλά και γενικότερα της ενεργού παρουσίας του στο Διαδίκτυο, όπως και της απόκτησης επίσημου Πιστοποιητικού Εκπαιδευτή Σ.Ε.Κ. (Ε.ΚΕ.ΠΙΣ, αρ. μητρ. 400399/26-4-2002), έχει συμμετάσχει και παρακολουθήσει διάφορα επιμορφωτικά παιδαγωγικά, ποιμαντικά, ψυχολογικά (π.χ. Κέντρο Κοινοτικής Ψυχικής Υγείας, 1993) και ψυχιατρικά (π.χ. μονοετές Πρόγραμμα Ψυχιατρικής Κλινικής του Παν/μίου Αθηνών, του Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής και του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας, Αθήνα 2000, μονοετές Πρόγραμμα Ψυχιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών και Institute of Psychiatry King΄s College London, Αθήνα, Δεκέμβριος 2005 - Οκτώβριος 2006) Σεμινάρια, και έχει λάβει μέρος ως Εισηγητής σε πολλά ψυχολογικά, θεολογικά και φιλοσοφικά Συνέδρια, Ημερίδες, Μεταπτυχιακά, Μετεκπαιδευτικά και Επιμορφωτικά Προγράμματα της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, διαφόρων ΙΕΚ κ.λπ.Μέχρι τώρα έχει εκδώσει δέκα επιστημονικά βιβλία (π.χ. Το Χρυσοστομικό Ήθος, Ο Χριστιανισμός ενόψει της τρίτης χιλιετίας, Ψυχολογία της Θρησκείας, Θρησκευτικότητα & Επιθυμία κατά τον A. Vergote, Η Ψυχολογία της Αίρεσης, Συγκριτική Ψυχολογία των Πολιτισμών Ιουδαιοχριστιανικού και Ρωμαίικου, Θρησκεία & Επιστήμη κ.ά.) και έχει συγγράψει πλήθος επιστημονικών μελετών, άρθρων και εγκυκλοπαιδικών λημμάτων, ενώ αρθρογραφεί σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Ομοίως, εκτός της συμμετοχής του, με τακτική στήλη, σε αρθρογραφία εφημερίδων και περιοδικών, στο Διαδίκτυο, σε Εγκυκλοπαίδειες και σε πολλές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, έχει πραγματοποιήσει ποικίλες επιστημονικές, πολιτιστικές, εθνικές, κοινωνικές, παιδαγωγικές, σχολικές και θρησκευτικές ομιλίες σε Δήμους, Επιμελητήρια, πολυδύναμα πολιτιστικά και πνευματικά Κέντρα των Αθηνών, σε ΚΑΠΥ, ι. Ναούς, Σχολεία, Συλλόγους Γονέων κ.λπ.Τυγχάνει εκλεγμένος Έφορος της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και μέλος πολλών ελληνικών και διεθνών, φιλολογικών/λογοτεχνικών και πολιτιστικών Ενώσεων ή Ινστιτούτων, επιστημονικών, πολιτιστικών, παιδαγωγικών και θεολογικών Εταιρειών (American Psychological Association, International Association of Applied Psychology, International Association for the Psychology of Religion, Association Internationale D΄ Etudes Medico-Psychologiques et Religieuses, Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας, Religious Research Association κ.ά.) και Επιτροπών, καθώς και μέλος των εποπτικών επιτροπών έκδοσης των επιστημονικών περιοδικών "Σωκράτης", "Κοινωνία" και "Νέα Σιών" του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, όπου στο τελευταίο, είναι παράλληλα και Διευθύνων Σύμβουλος.Κατ΄ επανάληψη έχει βραβευθεί με Αριστεία και Βραβεία για συγκεκριμένα έργα του, αλλά και για την όλη του πολιτιστική προσφορά και κοινωνική δράση από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, από την Πανευρωπαϊκή Έκθεση και το διαγωνισμό βιβλίου της Φρανκφούρτης σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (Ε.ΚΕ.ΒΙ.), από το Πατερικό και Βυζαντινό Ινστιτούτο Αμερικής, από τη Νομαρχία Πειραιώς και το Πνευματικό Κέντρο Πειραιώς "ο Φίλων", από την Ακαδημία Γραμμάτων και Τεχνών "η θεά Αθηνά", και από τη Διεθνή Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, της οποίας τυγχάνει Β΄ Αντιπρόεδρος.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
