Αγέρωχοι, βέβαιοι φτάνουν στο τέλος της διαδρομής που δεν είναι άλλο απ’ το επόμενο σταυροδρόμι. Στη μικρή αυτή αναπάντεχη διαδρομή η ιστορία τοποθετεί τα μικρά αυτά θαύματα στην αθέατη πλευρά της, δεν καταγράφονται, οι σελίδες παραμένουν λευκές, τα γεγονότα αντιμετωπίζονται ως μη γενόμενα και αυτό γιατί η ιστορία δεν αρέσκεται στην ταπεινότητα και τη συμπόνια, αλλά μονάχα στον πόνο και στο αίμα, ηδονίζεται με τους ήρωες κι όχι με τους ταπεινούς ανώνυμους ανθρώπους... Πόσο να αντέξουν να μείνουν δίπλα στην ψυχή τους, όταν όλα είναι καταδικασμένα εκ των προτέρων να ανήκουν αιωνίως στο αύριο; .... Η μαρτυρική ιστορία μιας φανταστικής χώρας, μέσα από μια εκατονταετή τοιχογραφία, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και η δική μας.