Προσωρινά μη διαθέσιμο
Καλέστε μας για πληροφορίες
ISBN:
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η Νανά Ησαΐα (1934-2003) γεννήθηκε στην Αθήνα. Έζησε ένα χρόνο στο Λονδίνο σπουδάζοντας σε κολλέγιο γραμματέων μετά το γυμνάσιο. Μετά σπούδασε ζωγραφική στο Ελεύθερο Εργαστήριο Καλών Τεχνών στην Αθήνα κατά τη διάρκεια των ετών 1958-1962. Συμμετείχε σε έξη Πανελλήνιους ζωγραφικής (1960-1975), πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις (1960-62) κι έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση στην Γκαλερί ΄Ωρα το 1974 στην Αθήνα. Ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας και του Ελληνικού PEN CLUB. Έκανε ραδιοφωνικές εκπομπές στο Πρώτο Πρόγραμμα κατά τη διάρκεια των ετών 1988-89 και 1992-94. Το 1981 τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για την ποιητική της συλλογή "Μορφή". Ποιήματά της δημοσιεύθηκαν σε πολλλά ελληνικά περιοδικά, όπως και σε ξένα. Μετά το 1997 δημοσίευσε κριτικά άρθρα στο Βήμα. Δοκίμιά της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά περιοδικά. Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στο Τέταρτο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Ποίησης στη Λουβέν στο Βέλγιο. Επίσης στη Λισαβόνα στην ετήσια συνάντηση ποιητών στο πορτογαλικό PEN CLUB (1996).
Ο Γιάννης Γαΐτης (1923-1984) γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών το 1942, με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Ως φοιτητής επηρεάστηκε έντονα από τις καλλιτεχνικές ανησυχίες μιας γενιάς που έτρεχε με λαχτάρα στο νεοσύστατο τότε θέατρο Κουν. Στο σπίτι του, στην οδό Μαυρομματαίων, ο νεαρός Γαΐτης έκανε την πρώτη του έκθεση, το 1944, στην οποία οι επιρροές των μετα-ιμπρεσιονιστών είναι εμφανείς. Ο καλλιτέχνης εκφράστηκε με ποικίλες καλλιτεχνικές τάσεις -γεωμετρικές, κυβιστικές, σουρεαλιστικές, εξπρεσιονιστικές-, και τον κέρδισε για ένα διάστημα η αφηρημένη τέχνη. Το όνειρό του να ζήσει στο Παρίσι θα πραγματοποιηθεί τη δεκαετία του ʼ50. Έκτοτε μοίραζε τον καιρό του μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, έως το 1974, οπότε επέστρεψε στην Ελλάδα διεθνώς αναγνωρισμένος και με πλήθος εκθέσεων στο ενεργητικό του. Το 1964 το "Μυρμηγκάκι", η πρώτη του φιγούρα, δίνει τέλος στην αφηρημένη περίοδο του Γαΐτη και προαναγγέλει το αντικείμενο-αρχέτυπο, το "Ανθρωπάκι" του, που θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση το 1967 και θα φτάσει στην οριστική του μορφή τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ΄70. Τα στυλιζαρισμένα "ανθρωπάκια" του Γαΐτη, σύμβολο της αλλοτρίωσης και της μαζικοποίησης του σύγχρονου ανθρώπου, απετέλεσαν το σήμα κατατεθέν της καλλιτεχνικής του έκφρασης. Στο απόγειο της δόξας του, στις αρχές της δεκαετίας του ʼ80, έκανε εκθέσεις και εγκαταστάσεις σε όλο τον κόσμο. Λίγο πριν από το θάνατό του, η Εθνική Πινακοθήκη οργάνωσε προς τιμήν του μεγάλη αναδρομική έκθεση στην Αθήνα. Μια επόμενη μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου του έγινε στο Μουσείο Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς, από 14 Απριλίου έως 4 Ιουνίου 2006, με επιμέλεια και συντονισμό της κόρης του Λορέττας Γαΐτη- Charrat.
Γεννήθηκε το 1923 στη Μυτιλήνη. Το 1938 εργάσθηκε με τον Στέφανο Αλμαλιώτη, από τον οποίο διδάχθηκε την τέχνη της Γιγαντοαφίσας του Κινηματογράφου. Το 1939 εισάγεται στη σχολή Καλών Τεχνών και το 1952-΄53 συνεχίζει τις σπουδές του στο Παρίσι στη Σχολή Καλών Τεχνών και σε ελεύθερες Ακαδημίες.
Έχει παρουσιάσει τα έργα του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ν. Υόρκη, Λος Άντζελες, Αμβέρσα, Παρίσι, Μόσχα, Κίεβο, Βελιγράδι, Βουκουρέστι, Στουτγάρδη, Λευκωσία κ.ά.) καθώς επίσης και σε πολλές ατομικές εκθέσεις. Το 1989, ένα χρόνο μετά το θάνατό του, οργανώνεται στην Εθνική Πινακοθήκη μεγάλη αναδρομική έκθεσή του και το 1993 έκθεση έργων Γιγαντοαφίσας. Παράλληλα με τη ζωγραφική γράφει πολλά βιβλία. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη και σε άλλες Πινακοθήκης της Ελλάδας και του εξωτερικού, καθώς και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε το 1959-1963 στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο του Ι. Μόραλη. Πήρε υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. (1965-1966). Το 1967-1968 συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole Nationale des Beaux Arts του Παρισιού με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης. Συνεχίζει τις θεωρητικές σπουδές στην Ecole du Louvre έως το 1974. Το 1984 επιτροπή κριτικών τέχνης και συγγραφέων στο Παρίσι του απονέμει το βραβείο Drouant Cartier για το σύνολο του έργου του. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Επίσης τρεις αναδρομικές στην Δημ. Πινακοθήκη της Ρόδου, στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και στη Δημοτική Πινακοθήκη της Πάτρας. Έχει συνεργαστεί επίσης με τις γκαλερί του Παρισιού Blondel, Sculptures και Art et Patrimoine. Έργα του βρίσκονται σε πολλά μουσεία, πινακοθήκες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Έλληνας εικαστικός (γεν. 1924).
Έλληνας ζωγράφος (1922-1989).
Ο Λευτέρης Κανακάκις γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1934. Το 1945 με υποτροφία ξεκίνησε τις σπουδές στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας. Είχε δασκάλους το Σπύρο Παπαλουκά και το Γιάννη Μόραλη. Με υποτροφία του κληροδοτήματος Μίκας Σκουζέ επισκέφτηκε πρώτη φορά το Παρίσι το 1960 - ΄61 και στη συνέχεια, με υποτροφία Ι.Κ.Υ. γράφτηκε στο Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts, στο εργαστήρι του Μορίς Μπριανσόν (1963 - ΄66). Το 1968 ανέλαβε βοηθός στην προπαρασκευαστική τάξη της Α.Σ.Κ.Τ. από όπου παραιτήθηκε το 1978.
Υπήρξε μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και από τα ιδρυτικά μέλη του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίαςτου ΄70 ζωγράφιζε κυρίως νεκρές φύσεις και εσωτερικά. Μερικές από τις συνθέσεις του, ιδιαίτερα αυτές της εποχής της δικτατορία, φτάνουν στην άμεση πολιτική κριτική των περιστάσεων. Η μεγαλύτερη στροφή στη ζωγραφική του Λ. Κανάκι παρατηρείται γύρω στο 1980, όταν το γυναικείο γύμνο και το πορτρέτο κερδίζουν, σχεδόν ολοκληρωτικά, το ζωγράφο.
Πέθανε στις 2 Ιανουαρίου 1985, σε μια ιδιαίτερα δημιουργική φάση της ζωής του.
Το 1992 ιδρύθηκε στο Ρέθυμνο, προς τιμήν του, η Δημοτική πινακοθήκη"Λευτέρης Κανάκακις" που διαθέτει μια πλούσια συλλογή από έργα του ίδιου και άλλων σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών.
