Κι αν ο στόχος του πολέμου δεν ήταν η νίκη; Αν κάθε πόλεμος έπρεπε να γίνεται για την ήττα, αν κάθε στρατός έπρεπε να συγκροτείται για να καταστρέφεται, αν κάθε στρατηγική έπρεπε να διαμορφώνεται σύμφωνα μ΄ ένα και μοναδικό στόχο: την πραγματική, ολοκληρωτική στρατιωτική καταστροφή; Αυτό ακριβώς υποστηρίζει ο Shimon Tzabar σ΄ αυτό το εκρηκτικό βιβλίο και παραθέτει αποδείξεις που ενισχύουν την άποψή του. Από τους πολέμους των Καρχηδονίων ως την αραβο-ισραηλινή σύγκρουση, ο συγγραφέας συγκροτεί έναν πολύ εμπεριστατωμένο κατάλογο των πλεονεκτημάτων που έχουν η νίκη και η ήττα. Αναμφίβολα, η αποτίμηση κλίνει υπέρ της ήττας. Αυτή η τελευταία, όμως, προϋποθέτει μια επιδέξια στρατηγική, απαιτεί πολύ μεγάλη τεχνογνωσία για την επιλογή του κατάλληλου εχθρού, τη διεξαγωγή του πολέμου, την εγκατάλειψη του πεδίου της μάχης. Με πολλά διαφωτιστικά ιστορικά παραδείγματα, ο Shimon Tzabar αντικρούει όλες τις αντίθετες απόψεις. Σ΄ αυτό το εγχειρίδιο της ήττας που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αντι-Κλάουζεβιτς και απευθύνεται στα έθνη, ο συγγραφέας δίνει ένα εντυπωσιακό μάθημα ιστορίας. Άραγε, είχε πράγματι διαβάσει ο Σαντάμ Χουσεΐν την "Αρχή της Λευκής Σημαίας" πριν συγκρουστεί με τους Αμερικανούς;