Ένα από τα κεντρικότερα αδικήματα που κατατάσσονται μεταξύ των περιουσιακών εγκλημάτων, είναι διαχρονικά το έγκλημα της απιστίας. Οι κεφαλαιώδους σημασίας μεταρρυθμίσεις του Ν 4619/2019 στο έγκλημα αυτό, το σύνθετο τοπίο που έχει διαμορφωθεί από την επιλεκτική κατ’ έγκληση δίωξη της κακουργηματικής παραλλαγής της, όταν στρέφεται κατά πιστωτικού ή χρηματοδοτικού ιδρύματος ή επιχειρήσεων του χρηματοπιστωτικού τομέα, καθώς και η διάκριση μεταξύ του κύκλου των προστατευομένων περιουσιών συνιστούν τις θεματικές του έργου «Η απιστία στον νέο Ποινικό Κώδικα και η επιλεκτική κατ’ έγκληση δίωξή της». Ειδικότερα, αναλύονται: | Το αντίστοιχο έγκλημα, μετά τις μεταρρυθμίσεις του νέου ΠΚ | Ζητήματα που απορρέουν από τη διεύρυνση της κατ’ έγκληση δίωξης της κακουργηματικής απιστίας κατά πιστωτικού ή χρηματοδοτικού ιδρύματος ή επιχειρήσεων του χρηματοπιστωτικού τομέα, ρύθμιση που απασχόλησε τόσο τη νομολογία και τη θεωρία, όσο και τα ΜΜΕ | Η μεταρρύθμιση της ποινικής προστασίας της δημόσιας περιουσίας, με την κατάργηση του Ν 1608/1950 και του εγκλήματος της απιστίας στην υπηρεσία (άρ. 256 προϊσχ. ΠΚ), αλλά και την οριοθέτηση του εύρους αυτής, με τον νέο ΠΚ | Η εξομοίωση της ποινικής προστασίας των οικονομικών συμφερόντων της ΕΕ με εκείνη της δημόσιας περιουσίας και την αντίστοιχη τυποποίηση ιδιώνυμου αδικήματος απιστίας κατά των οικονομικών συμφερόντων της ΕΕ, μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν με τον Ν 4689/2020 Το παρόν έργο διακρίνεται για την καταγραφή των θεωρητικών και νομολογιακών παραδοχών, ιδίως ως προς τα επιμέρους ζητήματα που ερίζουν νομολογία και θεωρία, καθώς και για την προσπάθεια του συγγραφέα να συμβάλλει στην επιλογή της ορθότερης ερμηνευτικής εκδοχής. Το βιβλίο απευθύνεται στον δικηγόρο, τον δικαστή, τον ακαδημαϊκό και κάθε ενδιαφερόμενο για τα όρια της ποινικά ενδιαφέρουσας συμπεριφοράς των διαχειριστών δημόσιας ή ιδιωτικής περιουσία.