Η ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΟΤΑΝ ΛΙΩΣΟΥΝ ΟΙ ΠΑΓΟΙ

Αν θα λιώσουν οι πάγοι,
αν χαθούν τα πουλιά και τα δάση,
αν το χώμα αλλού ξεραθεί και αλλού πλημμυρίσει,
τι θα γίνει, αλήθεια,
ό,τι έχουμε τόσο πολύ αγαπήσει;
Τι θα γίνουν οι μύθοι;

Ίσως μείνουν, προτείνω, μορφές μυθικές – ολογράμματα –
οπτασίες αιθέριες και φάσματα
να αιωρούνται στα ερείπια της έρημης γης.

Η Ανδρομάχη, ας πούμε, όρθια στα τείχη
λίγο πριν να δεχθεί το παιδί δακρυόεν γελάσασα.
Η Ανδρομάχη στ’ ανάκτορο δακρυρροούσα.
Η Ανδρομάχη κρατώντας τον νεκρό Αστυάνακτα.
Η Ανδρομάχη δορύκτητο λάφυρο ύστερα·
Μικρασιάτισσα δέσποινα, δούλη κι αρχόντισσα
στο παλάτι της Φθίας.

Η Ανδρομάχη αγέρωχη πάντα, τρισδιάστατη εικόνα
που πλανάται στο σύμπαν, καλώντας τον Έκτορα:
« Ω φίλτατε Έκτορ, ω μεγάλη μου αγάπη».