Ο νεαρός Ράλφ έχει την ευγενή φιλοδοξία να βρει μέσα στον άνθρωπο, και να εφαρμόσει για την ευημερία όλων, αυτό που ο ίδιος, σ` ένα ποίημά του, ονομάζει `Άγνωστη Αρμονία του Άλλου Αιώνα`. Αυτή η φιλοδοξία τον οδηγεί στις ακρότατες σωτηριολογικές της συνέπειες, μέσα σ` έναν χώρο Ιδιωτικού Μουσείου της παγκόσμιας ευφυΐας και ευαισθησίας, δίπλα σε μια γυναίκα που πεθαίνει από απελπισία κι από αδυναμία να ξαναγράψει μουσική, υποστηριζόμενος στις ανεξέλεγκτες πράξεις του από τον πάνσοφο δάσκαλό του, τους μυθικούς γονείς του και τους χαώδεις φίλους τους που συγκεντρώθηκαν εκεί για μια αιματηρή επέτειο και μ` αντιπάλους στο μεγαλόπνοο σχέδιό του ένα θηριώδες ζεύγος που διεκδικούν τον ίδιο υψηλό στόχο μ` αυτόν: η τελική συμμαχία του μαζί τους γίνεται κάτω από ένα φως που, στην αρχή ακίνητο, ξαναβρίσκει την αρχαία λάμψη του όταν η αιματοχυσία τίθεται ξανά σε κίνηση και το ομαδικό έγκλημα περνά πλέον σε ρυθμούς αχαλίνωτης γενοκτονίας. Μια Eλληνίδα, υπήκοος στην αυτοβούλως υπό ξένη κατοχή πατρίδα της, μάταια περιμένει ν` ακούσει απ` το φως να της λέει τι είν` αυτό το οποίο χρειάζεται για να ξαναγίνει το θείον φάος των μακρινών προγόνων της. Και ο μικρός Σαρλ έχει αποκλειστικά δική του την απερινόητη λατρεία όλων.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, "Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά", το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d' Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το "Πεθαίνω σαν χώρα", το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα "Κατάλογοι 1-4" και το 1983 το θεατρικό του έργο "Η νέα εκκλησία του αίματος". Ακολούθησαν : "Η ανθρωπωδία. Η ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία" (πεζογράφημα), "Κατάλογοι 5-8" (1986-ποιητική ενότητα), "Το ύψωμα" (1990-θεατρικό έργο), "Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα" (1992-θεατρικό), "Κατάλογοι 9-Οι ορισμοί" (1994-ποιητική ενότητα), "Η αρχή της ζωής" (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου), "Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή" (2000 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου), "Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι" (2000 -ο μονόλογος "Λήθη" ανέβηκε το 1998 στο Παρίσι, στο Petit Odeon, από τον J.-C. Bailly, το 2001 στο Theatre de Bobigny από την A. Dimitriadis και το 2002 στο θέατρο Άττις από τον Θ. Τερζόπουλο), "Κατάλογοι 10-12" (2002-ποιητική ενότητα), "Ανθρωπωδία 1" και "Ανθρωπωδία 7" (2002 -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2003), "Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών" (2003 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου που ανέβηκε στον Εξώστη του Θεάτρου του Νότου), κ.ά. Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα. Μετά το 1980 συνεργάστηκε στενά με τις εκδόσεις "Άγρα", που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και, πιο πρόσφατα, με τις εκδόσεις "Σαιξπηρικόν" της Θεσσαλονίκης. Το ιστολόγιό του στο διαδίκτυο είναι: http://dimitrisdimitriadis.wordpress.com.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
