(. . .) Το παρόν πόνημα δεν είναι μία συστηματική ηθική πραγματεία αλλά μία συλλογή μελετών σε επί μέρους περικοπές της Καινής Διαθήκης οι οποίες παρουσιάζουν ένα εντονότερο ενδιαφέρον σε θέματα «ποιότητας ζωής». Μέσα από την ποικιλία θεμάτων και θεωρήσεων που οι δύο συγγραφείς των ανά χείρας μελετών θίγουν, δεν επιδιώκουν να δώσουν γενικές απαντήσεις και κανονιστικά πρότυπα σε θέματα ηθικής αφού ο βασικός σκοπός του «Ευαγγελίου» δεν είναι να επιβάλει κάποια «πρέπει» (ου), αλλά να ωθήσει τον ακροατή του σε μία μοναδική ζωντανή σχέση με το σαρκωθέντα Λόγο και τον «άλλον». Αυτό επιτυγχάνεται όταν ο άνθρωπος αισθανθεί οργανικό μέλος ενός Σώματος και παραδοθεί σε ένα δραματικό διάλογο με τα ιερά κείμενα και ιδίως εκείνα που αφορούν στην ύπαρξη και τη ζωή «χωρίς» και «μετά» Χριστόν. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]