Τὸ ἀθέατο ἀκόμα –ἀλλὰ ὑπαρκτὸ– κοινωνικό, πολιτικό, φιλοσοφικὸ ρεῦμα τοῦ μετανθρωπισμοῦ θὰ προσπαθήσει νὰ κυριαρχήσει στὸν 21ο αἰώνα. Μὲ ὄχημα τὴν Τεχνητὴ Νοημοσύνη καὶ τὸ πανίσχυρο καὶ λίαν ἑλκυστικὸ τεχνολογικὸ πλέγμα ποὺ τὴ συνθέτει, θὰ ἐπιδιώξει νὰ ὑλοποιήσει τὴν ἀπὸ ἐτῶν διακηρυγμένη θέση του γιὰ τὴν δημιουργία ἑνὸς νέου εἴδους, ποὺ θὰ εἶναι ἔν μέρει ἄνθρωπος καὶ ἐν μέρει μηχανή. Ἡ Τέταρτη Βιομηχανικὴ Ἐπανάσταση εἶναι, οὐσιαστικά, ἡ Πρώτη Βιοτεχνολογικὴ «Ἐπανάσταση» καὶ γιὰ τὴν ἐπικράτησή της θὰ χρειαστεῖ καὶ μία ἔννομη τάξη, ἡ ὁποία θὰ ἀνατρέψει τὴν παροῦσα ἀνθρωποκεντρική. Τὸ ἐρώτημα, λοιπόν, ποὺ ἐγείρεται εἶναι: Ἐπιθυμοῦμε νὰ παραμείνουμε Homo Sapiens ἢ νὰ μεταλλαχθοῦμε σὲ Cyborg Sapiens; Θέλουμε μία ἔννομη τάξη γιὰ τὸν Ἄνθρωπο ἢ τὸν Μετάνθρωπο; Τὸ παρὸν δοκίμιο ἀναδεικνύει τὸ πραγματικὸ φαινόμενο ἑνὸς ἐπερχόμενου ὁλοκληρωτισμοῦ πίσω ἀπὸ τὸ ἐπιφαινόμενο τῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης.
Αντώνιος Μεταξάς (Πρόλογος)
