«Το πιο μυστηριώδες είναι το Απλό». Τον πυκνό αυτό αφορισμό τον χρωστάμε σε έναν σύγχρονο αριστοτέχνη του μυστηρίου της απλότητας, τον μεγάλο εικαστικό Στέφανο Αντωνάκο. Θα είναι το οδηγό αστέρι και στην περιπλάνησή μας σε ένα κείμενο εκτυφλωτικό στην απλότητά του, που σαν το λευκό φως, όμως, μπορεί πρισματικά να αναλυθεί σε ένα φάσμα ποικίλων και ολοζώντανων χρωμάτων, αόρατων στην πρώτη θέαση.
Το κείμενο το τεχνούργησε ο Ιούλιος ή Τζούλιο Καΐμη ή Καΐμης ή Χαΐμης ή Χαΐμ, ο Εβραίος στοχαστής και συγγραφέας, λόγιος και ζωγράφος από την Κέρκυρα, ο ταπεινός και παραγνωρισμένος πνευματικός σύντροφος και συναγωνιστής εν όπλοις του Φώτη Κόντογλου, του Κωνσταντίνου Παρθένη, του αθάνατου καραγκιοζοπαίχτη Μόλλα, του Γιάννη Τσαρούχη, του Μιχάλη Κατσαρού, του Νίκου Καρούζου και άλλων μπεάτων της ελληνικής λαλιάς και τέχνης.
Γράφοντας το μελέτημα `Γύρω στο αίσθημα του ωραίου, ο Τζούλιο Καΐμη πλέκει τα μύρια αόρατα νήματα μυστικιστικών καββαλιστικών διδασκαλιών με την κρυστάλλινη ορθολογική Ηθική του Μπαρούχ Σπινόζα, την ανατολίτικη σοφία με τους Προσωκρατικούς, την άμεσα λαϊκή τέχνη με την πιο εκλεπτυσμένη πρωτοπορία, την Αναγέννηση με τον Μοντερνισμό, την αυγή του κόσμου μας με το λυκόφως του και την προσδοκία μιας νέας πρωτόφαντης αυγής, την επιστροφή των χαμένων παραδείσων. Κι όλα τούτα τα ποικίλα, τα διάφορα και αντίθετα ενώνονται σε ένα ατόφιο, απλό Όλο, πραγματώνοντας τη ρήση του Ηρακλείτου που ο Εβραίος σοφός έβαλε σαν προμετωπίδα στο κείμενο: `Το παν εξ ενός και το εν εκ πάντων`. [...]

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]