Όλο και περισσότερο, οι γυναίκες κάνουν πράγματα με το σώμα· το τραύμα της ιστορίας ακουμπάει το σώμα μας και το επεξεργαζόμαστε μέσα από την τέχνη. Η τέχνη είναι η επούλωση των τραυμάτων μας. Πώς χτίζεται η γυναικεία ταυτότητα μέσα από την τέχνη; Άραγε, μπορεί η τέχνη να είναι μια διαμαρτυρία γι’ αυτά που έχουμε υποστεί; Μπορεί να γίνει φωνή, κραυγή διαμαρτυρίας; Λέξεις-κλειδιά; πόλη // βίωμα // τελετουργία // ρωγμές // σώμα // αλλαγή // ζωγραφική // φόβος // έρευνα // θάνατος // καταφύγιο // εφήμερο // συν-εργασία // φιλία // θηλυκότητα // έκφραση // φροντίδα // βία // ήττα // επιτέλεση // φύση // εμπειρία // αρχείο // κόκκινο // εγκλεισμός // φύλο // ευάλωτες // εξερεύνηση // ποίηση // περπατώντας // επισφάλεια // τέχνη // φυλακτό // συντρόφισσες // site-specific // πειραματισμός // ιστορία // κραυγή // δράσεις // συν-αίσθηση // δημόσιος χώρος // ζωή // πατριαρχία // θεραπεία // ντροπή // συλλογικότητα // μύθος // αρχιτεκτονική // ελευθερία // τραύμα // ορατότητα // κέρασμα // ρευστότητα // όνειρο // ευθραυστότητα // αντάρτισσες // συνάθροιση // αντίσταση Περιεχόμενα - Σήμερα είσαι στο ίδιο σημείο. Χάνεται η λαλιά - Είμαστε οι εγγονές όλων των μαγισσών που δεν μπορέσατε να κάψετε - Η ζωγραφική - Το σπίτι ως ύφασμα - Δημόσιες αναγνώσεις. Μemoria. Γυναίκες στο Βουνό - Γυναικεία υπόθεση: Μικρές τελετουργίες συνθέτουν μια επιτέλεση στον δημόσιο χώρο - Στον δημόσιο χώρο - Πρακτικές site-specific και πώς συνδέονται με τα γυναικεία τραύματα και την έμφυλη βία, στην κοινωνικοπολιτικά μεταβαλλόμενη συνθήκη της Αθήνας - Για τη γη, για το νερό, για την πέτρα - Οι αόρατες που γίνονται ορατές. Για μια ενσώματη αρχιτεκτονική; - Το νερό ως θηλυκή δύναμη, μια ρευστή κατάσταση