Η αναφορά σε μανιφέστα είναι πολύ συχνή τα τελευταία χρόνια. Παραδοσιακά, προέρχονται τα μανιφέστα από κόμματα, από κινήματα, από διάφορες συσσωματώσεις. Στον συλλογικό αυτό τόμο συγκεντρώνονται, αντιθέτως, μανιφέστα καθημερινών ανθρώπων.

Πράγματι, το μανιφέστο στις μέρες μας δεν είναι μια ηχηρή κραυγή, ένα κείμενο δέους. Μπορεί να είναι μία ρεαλιστική αποτύπωση. Μπορεί - αν όχι πρέπει - να είναι σεμνό, ακόμη και ολιγόλογο. Μπορεί να είναι και μία στάση.

Έτσι, όπως και με το αντίστοιχο "Μιλάμε για την Ελλάδα" που επίσης κυκλοφόρησε σε συλλογικό τόμο, τα κείμενα του τόμου αυτού αποτελούν ένα άθροισμα στάσεων. Μια σμίκρυνση για ό,τι μπορεί να γίνει. Μια πρόγευση του τι μπορεί να συμβεί. Μέσα από την ατομικότητά του, κάθε κείμενο γίνεται ψηφίδα του συλλογικού. Έτσι, το βιβλίο αυτό ενώ είναι, κατά μία έννοια, ένα κολάζ, καταλήγει να λειτουργεί ως πρόταση μιας εποχής.