Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να ανιχνεύσει, να εντοπίσει και να αναλύσει τους γλωσσικούς τρόπους και τους εκφραστικούς μηχανισμούς μέσα από τους οποίους απεικονίζεται το παιδί και η έννοια της παιδικότητας σε επιλεγμένα ποιητικά κείμενα του Οδυσσέα Ελύτη. Με δεδομένη τη συμβολική διάσταση της ποίησης του Ελύτη, το παιδί και η παιδικότητα προσεγγίζονται και
εξετάζονται σε σύνδεση με έννοιες-κλειδί της ελυτικής φιλοσοφίας όπως είναι η πατρίδα, η φύση, η νεότητα, η ελπίδα, η ιερότητα. Η παιδικότητα ανιχνεύεται επίσης μέσα σε αυτοβιογραφικές αναφορές του ποιητή αλλά και σε μέρος από το μεταφραστικό του έργο. Οι διαχρονικές παιδαγωγικές προεκτάσεις της ποίησης του Ελύτη διαφαίνονται μέσα από προτάσεις διδακτικής αξιοποίησής της στον χώρο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά και από τη γόνιμη διασύνδεσή της με σύγχρονες ψηφιακές τεχνολογίες.
