(...) Η λέξη γκιργκιαλέισον, σύμφωνα και με τους γλωσσολογικούς νόμους των βορείων ιδιωμάτων είχε πολλά σύμφωνα, κάπως σκληρά αλλά και γαργαλιστικά. Χωρίς να γνωρίζουμε τη σημασία της λέξης – τόσο παραποιημένη ήταν στο διάβα του χρόνου- μας εξέφραζε πλήρως. Έμοιαζε περισσότερο με ιαχή πολέμου παρά κομμάτι υμνωδίας...

(...) Η όλη πομπή είχε κάτι το σουρεαλιστικό, άγρια σουρεαλιστικό, με την πλέον σουρεαλιστική φιγούρα του παπά που τρέχοντας να προλάβει το ποίμνιο, σχεδόν πετούσε. Τα ράσα σηκωμένα ψηλά, να μην εμποδίζουν την κίνηση και τα γένια του να ανεμίζουν στον αέρα...
«Καθημερινές ιστορίες – χλεύη ιερή του παρελθόντος, και του παρόντος παίγνιο...»