Με αφορμή το πραγματικό περιστατικό ενός «συνηθισμένου» ερωτευμένου ζευγαριού που αναζητά εξόριστο την τύχη του, ο Λέων Τολστόι δράττεται της ευκαιρίας να συνταχθεί με τον πολωνικό λαό και να στηλιτεύσει την απάνθρωπη πολιτική των τσάρων που είχαν μετατρέψει τη Ρωσία σε κάτεργο, όχι μόνο για τον δικό τους λαό αλλά και για τους όμορους, όπως ήταν ο πολωνικός.
Ο Λέων Τολστόι (1828-1910), ο «τσάρος» των ρωσικών γραμμάτων, γεννήθηκε νότια της Μόσχας από αριστοκρατική οικογένεια, έμεινε όμως ορφανός από γονείς πριν από τα δέκα του χρόνια. Είναι ο δημιουργός μερικών από τα πιο διάσημα μυθιστορήματα όλων των εποχών, όπως τα «Άννα Καρένινα» και «Πόλεμος και ειρήνη». Παρά την ευρύτατη αποδοχή του έργου του όσο ακόμη ήταν εν ζωή, εκείνος αποποιήθηκε τη δόξα εστιάζοντας στις ουμανιστικές ιδέες και σε μια ιδιότυπη θρησκευτικότητα που αποτυπώθηκε στα τελευταία του έργα.
Ο Τολστόι (Λεβ Νικολάγιεβιτς Τολστόι) γεννήθηκε στην Γιασνάγια-Πολιάνα, στις 28 Αυγούστου 1828. Ανήκε σε οικογένεια πλούσιων και ευγενών γαιοκτημόνων. Έκανε ολιγόχρονες σπουδές στο πανεπιστήμιο του Καζάν, όπου παρακολούθησε μαθήματα πρώτα στη σχολή ανατολικών γλωσσών και στη συνέχεια στη νομική σχολή. Κατατάχθηκε στο στρατό και συμμετείχε στις εκστρατείες του Καυκάσου και στην άμυνα της Σεβαστούπολης. Κατά την περίοδο αυτή γράφει και τα πρώτα του λογοτεχνικά έργα: Σταθμοί μιας ζωής (Παιδικά χρόνια, εφηβεία, νεότητα) (1852-1857), Μια χιονοθύελλα (1856), Οι δύο Ουσάροι (1856), Διηγήσεις από την Σεβαστούπολη (1868). Η επιτυχία που είχαν αυτά τα διηγήματα τον ενθάρρυνε ν΄ αφοσιωθεί επαγγελματικά στη συγγραφή. Το 1863 εκδίδει το έργο "Οι Κοζάκοι" και το "Πόλεμος και Ειρήνη" (1865-69) το οποίο έγινε δεκτό με ψυχρότητα από τους κριτικούς. Την περίοδο της μεγάλης δόξας καταλαμβάνεται από υπαρξιακές ανησυχίες και αρχίζει ν΄ αναζητά τον Θεό. Το πραγματικό γεγονός της αυτοκτονίας μιας νέας γυναίκας από ερωτική απογοήτευση σε σιδηδρομικό σταθμό της κεντρικής Ρωσίας του δίνει την έμπνευση για να γράψει την Άννα Καρένινα. Άλλα έργα του είναι: "Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς" (1886), "Η σονάτα του Κρόυτσερ" (1889), "Κύριος και υπηρέτης" (1895) και τέλος "Η Ανάσταση" (1899). Το 1901 η Ιερά Σύνοδος θεωρώντας ότι ένα απόσπασμα του βιβλίου Η Ανάσταση είναι εχθρικό προς την ορθόδοξη εκκλησία αποφασίζει τον αφορισμό του συγγραφέα, ο οποίος απογοητευμένος τρέπεται σε φυγή η οποία θα καταλήξει στο θάνατο του συγγραφέα το Νοέμβριο του 1910.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
