Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS το βιβλίο-CD «Επιτάφιος», μια απέριττη, γοητευτική εκδοχή του θρυλικού έργου των Μίκη Θεοδωράκη και Γιάννη Ρίτσου, με τη φωνή του Παναγιώτη Καραδημήτρη και την κιθάρα του Μιχαηλάγγελου Τουμανίδη. Εκτός της ηχογράφησης, η καλαίσθητη έκδοση περιλαμβάνει τα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, εικαστικά έργα του Βασίλη Βαφειάδη, κείμενα του συνθέτη και του ερμηνευτή, καθώς και κείμενα για τη λογοτεχνική αξία του Επιταφίου και για τα ιστορικά γεγονότα του Μάη του ’36 που ενέπνευσαν το έργο.
Μέρος του κειμένου του Μίκη Θεοδωράκη:
Η ιδιομορφία αυτής της ηχογράφησης είναι η λιτότητα της ασπρόμαυρης «γραφής» της. Μια φωνή και μια κιθάρα αποκαλύπτουν την ποιότητα της μουσικής σε όλο της το βάθος. Ως συνθέτης του «Επιτάφιου» δεν μπορώ παρά να συγκινηθώ και να χαρώ όταν διαπιστώνω ότι το έργο αυτό, αν και πέρασαν εξήντα ολόκληρα χρόνια από τη γέννησή του, εξακολουθεί να έχει αντοχές, ώστε να μπορεί να υπάρξει γυμνό και απέριττο χωρίς ψιμύθια. Και νομίζω ότι ακριβώς αυτή είναι η γοητεία που έφεραν στην επιφάνεια οι δυο άξιοι ερμηνευτές αυτής της ηχογράφησης, ο Παναγιώτης Καραδημήτρης και ο Μιχαηλάγγελος Τουμανίδης, με την καθ’ όλα ωραία και ουσιαστική ερμηνεία του έργου.
Βιογραφικό Παναγιώτη Καραδημήτρη
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησε να τραγουδάει επαγγελματικά το 1982, εμφανιζόμενος στις μπουάτ και στις διάφορες μουσικές σκηνές της Ελλάδας, και από τότε υπηρετεί με αγάπη και συνέπεια το ελληνικό τραγούδι. Το 1985 γνωρίζει τον Ντίνο Χριστιανόπουλο και συνεργάζεται μαζί του, με αποτέλεσμα τη συμμετοχή του στη δισκογραφική δουλειά «Αιώνιο Παράπονο». Το 1994 συμπράττει με την Ορχήστρα της ΕΡΤ3 σε μια συνεργασία που διήρκεσε δύο χρόνια, ενώ την ίδια χρονιά συναντά τον Μίκη Θεοδωράκη. Από τότε συμμετέχει σε κύκλους συναυλιών του συνθέτη, καθώς και σε συναυλίες της Λαϊκής Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης». Το 2000 ερμηνεύει με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το «Πνευματικό εμβατήριο», υπό τη διεύθυνση του Μίκη Θεοδωράκη, σε συναυλία η οποία πραγματοποιήθηκε κατά την αναγόρευση του συνθέτη σε επίτιμο διδάκτορα του ιδρύματος. Ύστερα από επιθυμία του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη, την ίδια χρονιά ηχογραφεί τον κύκλο τραγουδιών «Τα πικροσάββατα και μία σερενάτα». Έχει εμφανιστεί σε πλήθος συναυλιών στην Ελλάδα, στην Κύπρο και στο εξωτερικό και έχει συνεργαστεί και έχει συμπράξει επί σκηνής με σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες, όπως ο Αντώνης Καλογιάννης, η Μαρία Δημητριάδη, ο Μανώλης Μητσιάς, η Σωτηρία Λεονάρδου κ.ά.
Βιογραφικό Μιχαηλάγγελου Τουμανίδη
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989. Ξεκίνησε μαθήματα κιθάρας σε ηλικία 6 ετών με δάσκαλο τον Δημήτρη Τουμανίδη και ολοκλήρωσε τη σπουδή του οργάνου στην τάξη του Κώστα Κοτσιώλη το 2009. Έχει διακριθεί σε διεθνείς διαγωνισμούς κλασικής κιθάρας και έχει εμφανιστεί ως σολίστ σε μουσικά φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει συμπράξει με μουσικούς και καλλιτέχνες όπως ο Al Di Meola, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου, ο Γιώργος Νιάρχος, ο Σάμι Αμίρης, η Janet Kapuya, ο Βασίλης Λέκκας κ.ά. Από το 2016 συνεργάζεται με τον Μίκη Θεοδωράκη αναλαμβάνοντας τη διασκευή έργων του συνθέτη για κλασική κιθάρα. Αποτελεί μέλος του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Καθηγητών Κιθάρας (EGTA-Hellas) και μέλος της Kαλλιτεχνικής Επιτροπής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κιθάρας Βόλου.
Γιάννης Ρίτσος (1909-1990). Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά Λακωνίας, γιος του μεγαλοκτηματία Ελευθέριου Ρίτσου και της Ελευθερίας το γένος Βουζουναρά. Είχε τρία αδέρφια. Το 1919 αποφοίτησε από το Σχολαρχείο της Μονεμβασιάς και το 1921 γράφτηκε στο Γυμνάσιο του Γυθείου. Την ίδια χρονιά πέθαναν ο αδερφός του Μανώλης και η μητέρα του. Το 1924 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στη Διάπλαση των Παίδων με το ψευδώνυμο Ιδανικόν Όραμα. Το 1925 ολοκλήρωσε και τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γύθειο και έφυγε με την αδερφή του Λούλα για την Αθήνα. Είχε προηγηθεί η οικονομική καταστροφή του πατέρα του και έτσι ο Ρίτσος εργάστηκε στην Αθήνα, αρχικά ως δακτυλογράφος και στη συνέχεια ως αντιγραφέας στην Εθνική Τράπεζα. Το 1926 αρρώστησε από φυματίωση και επέστρεψε στη Μονεμβασιά ως το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, οπότε γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας, χωρίς να μπορέσει ποτέ να φοιτήσει. Υπήρξε βοηθός βιβλιοθηκάριου και γραφέας στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας. Το Γενάρη του 1927 νοσηλεύτηκε στην κλινική Παπαδημητρίου και λίγο αργότερα μπήκε στο σανατόριο Σωτηρία, όπου έμεινε τελικά για τρία χρόνια. Στη Σωτηρία ο Ρίτσος γνωρίστηκε με τη Μαρία Πολυδούρη και με μαρξιστές και διανοούμενους της εποχής του, ενώ παράλληλα έγραψε κάποια ποιήματά του που δημοσιεύτηκαν στο φιλολογικό παράρτημα της Μεγάλης Εγκυκλοπαίδειας. Από το φθινόπωρο του 1930 και για ένα χρόνο έζησε στα Χανιά, αρχικά στο Άσυλο Φυματικών της Καψαλώνας και μετά από προσωπική του καταγγελία των άθλιων συνθηκών ζωής που επικρατούσαν εκεί σε τοπική εφημερίδα, μεταφέρθηκε μαζί με όλους τους τρόφιμους στο σανατόριο Άγιος Ιωάννης. Τον Οκτώβρη του 1931 επέστρεψε στην Αθήνα και ανέλαβε τη διεύθυνση του καλλιτεχνικού τμήματος της Εργατικής Λέσχης. Εκεί σκηνοθέτησε και συμμετείχε σε παραστάσεις. Η υγεία του βελτιώθηκε σταδιακά, το ίδιο και τα οικονομικά του με τη βοήθεια της αδερφής του Λούλας, που είχε στο μεταξύ παντρευτεί και φύγει για την Αμερική. Τον επόμενο χρόνο ο πατέρας του μπήκε στο Ψυχιατρείο στο Δαφνί (όπου πέθανε το 1938) · πέντε χρόνια αργότερα τον ακολούθησε η Λούλα, που βγήκε το 1939. Το 1933 συνεργάστηκε με το περιοδικό της Αριστεράς Πρωτοπόροι και δούλεψε στο εμπορικό θέατρο για τέσσερα χρόνια (θίασοι Ζωζώς Νταλμάς, Ριτσιάρδη, Μακέδου). Στο χώρο της δημοσιογραφίας εμφανίστηκε επίσης στις στήλες του Ριζοσπάστη -όπου δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή "Τρακτέρ" με το ψευδώνυμο Ι. Σοστίρ- και των Ελεύθερων Γραμμάτων (1945). Το 1934 προσλήφθηκε ως επιμελητής εκδόσεων του οίκου Γκοβόστη και γράφτηκε στο Κ.Κ.Ε.. Το 1937 νοσηλεύτηκε στο σανατόριο της Πάρνηθας. Τον επόμενο χρόνο προσλήφθηκε στο Βασιλικό Θέατρο και το 1940 στη Λυρική Σκηνή. Κατά τη διάρκεια του ελληνογερμανικού πολέμου και της κατοχής ο Ρίτσος έζησε κατάκοιτος, παρόλα αυτά συμμετείχε στη δραστηριότητα του μορφωτικού τμήματος του ΕΑΜ και αρνήθηκε να δεχτεί χρήματα από έρανο όταν κινδύνεψε η ζωή του από τις κακουχίες. Στη διάρκεια των Δεκεμβριανών επισκεπτόταν συχνά την Καισαριανή, συναντήθηκε με τον Άρη Βελουχιώτη και συνεργάστηκε με το Λαϊκό Θέατρο Μακεδονίας. Το 1948 εξορίστηκε λόγω της αριστερής δράσης του στο Κοντοπούλι της Λήμνου, τον επόμενο χρόνο στη Μακρόνησο, το 1950-1951 στον Άη Στράτη. Το 1952 επέστρεψε στην Αθήνα και πολιτεύτηκε στην ΕΔΑ. Το 1954 παντρεύτηκε την παιδίατρο Φηλίτσα Γεωργιάδου από τη Σάμο, με την οποία απέκτησε μια κόρη την Έρη. Το 1956 ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση ως μέλος αντιπροσωπείας διανοουμένων και δημοσιογράφων και το 1959 επισκέφτηκε τη Ρουμανία. Το 1962 επισκέφτηκε ξανά τη Ρουμανία όπου συναντήθηκε με το Ναζίμ Χικμέτ και κατόπιν πήγε στην Τσεχία και τη Σλοβακία, όπου ολοκλήρωσε την Ανθολογία Τσέχων και Σλοβάκων ποιητών, την Ουγγαρία και τη Λ. Δ. της Γερμανίας. Το 1964 συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές με την ΕΔΑ. Μετά το πραξικόπημα του Παπαδόπουλου το 1967 εξορίστηκε ξανά, αυτή τη φορά στη Γυάρο και τη Λέρο, το 1968 στη Σάμο, όπου τέθηκε υπό κατ΄ οίκον περιορισμό στο σπίτι της γυναίκας του για λόγους υγείας. Το 1970 επέστρεψε στην Αθήνα, μετά όμως από άρνησή του να συμβιβαστεί με το καθεστώς του Παπαδόπουλου εξορίστηκε εκ νέου στη Σάμο ως το τέλος του
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
