Το σύντομο αυτό βιβλίο αποτελείται από ένα δοκίμιο του Ηλία Ιωακείμογλου γύρω από την έννοια του έθνους και του εθνικισμού, καθώς κι από ένα σχόλιο της Σώτης Τριανταφύλλου γύρω από τη σημαία ως πατριωτικό, «καθαγιασμένο» σύμβολο. Πρόκειται για μια παρέμβαση εναντίον του εθνικιστικού παραληρήματος που έχει καταλάβει τις πλειοψηφίες όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο, με αποτέλεσμα τον «πειρασμό του σκοταδισμού». Το ``Για τη σημαία και το ``έθνος`` αναλύει συνοπτικά την ιστορία και την εξέλιξη συλλογικών συναισθημάτων και φαντασιώσεων, όπως είναι ο εθνικισμός, καθώς και των ιερών και οσίων τα οποία αυτά χρησιμοποιούν για την σταθεροποίησή τους. Γίνεται δηλαδή λόγος για την υπόσταση της εθνικής σημαίας ως υπόλειμμα του μιλιταρισμού - επιθετικής ή αμυντικό-επιθετικής φύσεως - καθώς και ως αποτέλεσμα της παραδοσιακής σχολικής και οικογενειακής εκπαίδευσης, όπως και για την «εθνική υπερηφάνεια», για μια επαρχιακή αντίληψη για την ιστορία, για τον εθνικό «πυρετό» και τη φυλετική ανωτερότητα. Γιατί άραγε ο πατριωτισμός, ο σεβασμός στο «εθνικό» παρελθόν και τα εμβλήματά του παραμένουν ακίνητα στην τύρβη της ζωής και των γεγονότων; Γιατί ακόμα και το σαρωτικό κύμα της παγκοσμιοποίησης, αντί να προκαλέσει τον μαρασμό των εθνικιστικών αισθημάτων, κατάφερε να οξύνει; Πώς συμβαίνει οι λέξεις - και οι έννοιες - οι σχετικές με την πατρίδα, την καταγωγή, τη φυλή και τη θρησκεία να παγώνουν μέσα στο χρόνο; Αν και η σημαιολατρία, η πατριδολατρία, η αρχαιολατρία, δεν συνιστούν καινούργια φαινόμενα, αποκτούν πλουσιότερο νόημα σ` αυτή την περίοδο που διανύουμε. Εδώ, εκτίθενται μερικές ιδέες σχετικές με αυτό το φαινόμενο: τη συλλογική απάτη του εθνικισμού, τη μισαλλοδοξία και τις σημαίες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]