Το έτος 1867 πιθανόν να αποτελεί έναν σταθμό πιο ενδιαφέροντα στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας από την σημασία που του έχει αποδοθεί. Η μελέτη του Πρέσβη ε.τ. Κωνσταντίνου Ι. Αιλιανού εστιάζει σε μια εν πολλοίς αδιερεύνητη πτυχή του ελληνικού 19ου αιώνα, η οποία συμπυκνώνει πολλά από τα χαρακτηριστικά της πολιτικής και διπλωματικής φυσιογνωμίας του ελληνικού κράτους. Πρόκειται για την διένεξη του βασιλιά Γεωργίου Α΄ με τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κουμουνδούρο, η οποία εκδηλώθηκε στη διάρκεια του 1867 οδηγώντας τελικά στην παραίτηση της κυβέρνησης Κουμουνδούρου. Ο Αιλιανός προχωρά σε μια διεξοδική συζήτηση των αιτιών που οδήγησαν στη ρήξη τους δύο κορυφαίους θεσμικούς παράγοντες. Μέσα από την μελέτη του αναδεικνύονται με λεπτομέρειες πολλές από τις προτεραιότητες, τα κρίσιμα διλήμματα αλλά και τα προβλήματα καθώς και η ιδιότυπη σχέση εξάρτησης της Ελλάδας από τις εγγυήτριες δυνάμεις, Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία. Η μελέτη αποτελεί ουσιαστικά μια μικρογραφία όλων των αντινομιών του νεοσύστατου ελληνικού βασιλείου. Είναι γραμμένη με επιστημονική συνέπεια, ενδελεχή κριτική αξιολόγηση και αξιοποίηση των πηγών, ενώ αξιοποιεί τη μακρά διπλωματική εμπειρία του συγγραφέα της, ο οποίος έχει τη γνώση και την πείρα προκειμένου να εντάξει τα εθνικά ζητήματα στο ευρύτερο πλαίσιο των περιφερειακών και ευρωπαϊκών συσχετισμών. Ιάκωβος Δ. Μιχαηλίδης Καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, ΑΠΘ