Στο βιβλίο αυτό αναπτύσσεται μια ιδέα-πρόταση για την αξιοποίηση του γαστρονομικού πλούτου κάθε τόπου και ο τρόπος υλοποίησής της. Οι γαστρονομικές κοινότητες μπορούν να γίνουν μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής γαστρονομίας, κινητοποιώντας έναν ακόμα από τους θησαυρούς της χώρας μας, τις κοιμισμένες συλλογικότητες. Σ΄ ένα κλίμα συνεργασίας και αλληλεγγύης, με αγάπη και περηφάνια για τον τόπο, με διάχυση της γνώσης και προσαρμογή στη σύγχρονη πραγματικότητα, νέοι άνθρωποι θα δημιουργήσουν νέες αξίες, νέους θεσμούς, μια νέα αντίληψη ζωής. Ως τόπος ανταλλαγής γνώσεων, πληροφοριών, προϊόντων, υπηρεσιών και συμφερόντων, οι γαστρονομικές κοινότητες θα γίνουν και ένας τόπος ανταλλαγής ονείρων, επιθυμιών, βιωμάτων, ελπίδων και χαράς, θα κληθούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια νέα εποχή, όπου οι συνεργασίες θα χορεύουν τανγκό με τις ατομικές φιλοδοξίες, οι ελπίδες δεν θα μαραζώνουν στη μοναξιά των προσωπικών διαδρομών και η πίστη στο κοινό καλό δεν θα είναι μακρινή οπτασία.