Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789606009662
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Πόση μοναξιά μπορεί να χωρέσει η ζωή ενός ανθρώπου; Ποιο δρόμο πρέπει να πάρει κανείς για να συναντήσει έναν άλλο άνθρωπο; Κι αν κάποια στιγμή βρεθούν, θα μπορέσουν άραγε να κοιταχτούν, ν` ακούσουν τις φωνές τους, ν` αγγίξουν της ψυχής τους το φως;
Λύντια και Ροντιόν. Παράλληλες διαδρομές μοναχικών ανθρώπων, δυο κόσμοι διαφορετικοί που έχεις τη συναίσθηση πως βρίσκονται στη δύση τους. Κι εκεί, στο τέλος του δρόμου, στις τελευταίες σελίδες της ζωής τους, διασταυρώνονται τυχαία-μοιραία στο περιβάλλον ενός θεραπευτηρίου.
Αυτή τη συνάντηση επεξεργάζεται ο συγγραφέας. Ο διάλογος των δύο ηρώων γενννιέται πότε από ένα τυχαίο περιστατικό και πότε σαν μια ψυχική ανάγκη. Ο συγγραφέας, με μεγάλη μαστοριά, τροφοδοτεί το διάλογο με μνήμες απ` τη ζωή τους, μνήμες που γίνονται αφορμή να πλησιάσουν δειλά, σαν έφηβοι, ο ένας τον άλλο.
Η Φθινοπωρινή ιστορία είναι ένα έργο που υμνεί την αγάπη, την τρυφερότητα και τη ζωή των ανθρώπων.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Κώστας Κοτζιάς (1921-1979). Ο Κώστας Κοτζιάς γεννήθηκε στην Αθήνα, πρωτότοκος γιος του Παναγιώτη Κοτζιά από τη Δημητσάνα και της Ξένης το γένος Αλεξανδροπούλου από τη Χαλκίδα. Αδερφός του είναι ο επίσης συγγραφέας Αλέξανδρος Κοτζιάς. Η οικογένεια Κοτζιά ήταν εύπορη, καταστράφηκε όμως οικονομικά κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, καθώς είχε προηγηθεί και ο θάνατος του πατέρα ήδη από το 1936. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στο Λεόντειο Λύκειο και γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διέκοψε όμως τις σπουδές του στον τελευταίο χρόνο και μετά από μια περίοδο ενασχόλησης με οικοδομικές επιχειρήσεις από κοινού με τον αδερφό του, στράφηκε στη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εντάχτηκε στην ΕΠΟΝ και το ΕΑΜ. Το 1946 συνεργάστηκε με το περιοδικό του Δημήτρη Φωτιάδη Ελεύθερα Γράμματα. Την ίδια χρονιά δημοσίευσε το θεατρικό έργο Το Ξύπνημα, που παραστάθηκε από το θίασο των Ενωμένων Καλλιτεχνών του Αιμιλίου Βεάκη. Στη συνέχεια (1947) συνεργάστηκε με την Ομάδα των Νέων Λογοτεχνών στην έκδοση του περιοδικού Θεμέλιο. Υπήρξε συνιδρυτής του Ρεαλιστικού θεάτρου (1949) μαζί με τον Γιώργο Γιαννίδη, στο οποίο λειτούργησε και ως σκηνοθέτης (στο Σχολείο γυναικών του Μολιέρου), ενώ άλλα θεατρικά έργα του ανέβασε ο θίασος του Τ.Καρούσου. Ανέλαβε τη στήλη της θεατρικής κριτικής στις εφημερίδες Δημοκρατική (1950) και Δημοκρατικός (1951). Συνεργάστηκε επίσης με τις εφημερίδες Ανεξάρτητος Τύπος, Αυγή, Ριζοσπάστης (μετά τη μεταπολίτευση ως ανταποκριτής στη Ρωσία) και με το περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης. Μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου κατέφυγε στη Μόσχα, από όπου ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί μέχρι τη μεταπολίτευση η ελληνική ιθαγένεια. Μετά το 1974 η ζωή του μοιράστηκε ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Ρωσία. Στη Ρωσία πέθανε το 1979 από διάτρηση στομάχου. Η πρώτη εμφάνιση του Κώστα Κοτζιά στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποιήθηκε το 1957 με τη δημοσίευση το μυθιστόρημα Ο καπνισμένος ουρανός που τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο του Δήμου Αθηναίων. Συνολικά η πεζογραφική του παραγωγή αποτελείται από πέντε μυθιστορήματα, τα δύο (Επί εσχάτη προδοσία και Αίγιστος) με θέμα εμπνευσμένο από την υπόθεση Πλουμπίδη. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση, τις διασκευές λογοτεχνικών έργων για το θέατρο. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, σουηδικά, τσέχικα, ρωσικά, ουγγρικά και βουλγάρικα. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Κώστα Κοτζιά βλ. Ζήρας Αλεξ., «Κοτζιάς Κώστας», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986 και Ζήρας Αλεξ., «Κώστας Κοτζιάς», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ʼ40 ως τη δικτατορία του ʽ67Δ΄, σ.224-267. Αθήνα, Σοκόλης, 1988.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Ο Αλεξέι Αρμπούζοβ γεννήθηκε στη Μόσχα στις 26 Μαΐου του 1908. Ο πατέρας του ήταν Ρώσος και η μητέρα του Ελληνίδα. Στην ηλικία των δέκα χρόνων έχασε τους γονείς του και ανατράφηκε από τη θεία του.
Η πρώτη του επαφή με το θέατρο έγινε το 1922 όταν προσελήφθη ως έκτακτος στο Θέατρο Marinski της Αγίας Πετρούπολης. Καλλιεργεί το ταλέντο του σε ένα θεατρικό εργαστήρι (1924) και τον επόμενο χρόνο εγγράφεται σε μια δραματική σχολή απ΄ όπου αποφοιτά δύο χρόνια αργότερα (1927).
Για κάποιο χρονικό διάστημα διευθύνει έναν περιοδεύοντα θίασο και ανεβάζει έργα στο Λένινγκραντ. Επίσης αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Λογοτεχνικού Τμήματος του πρώτου Θεάτρου Sovkhoz. Το 1930 πηγαίνει στη Μόσχα και γράφει στο περιοδικό Stage Club.
Τα χρόνια 1971-1981 διηύθυνε τη σχολή "Νέοι Δραματουργοί", σε συνεργασία με άλλους σημαντικούς καθηγητές όπως οι L. Petrousevkajia και A. Kazanchek.
Τα έργα του Αρμπούζοβ έχουν κυκλοφορήσει και παιχτεί σχεδόν σε όλες τις χώρες. Επίσης έγραψε πολλά σενάρια για τον κινηματογράφο.
Διετέλεσε γραμματέας και αντιπρόεδρος της Ένωσης Μοσχοβιτών Συγγραφέων του Διεθνούς Θεατρικού Ινστιτούτου. Παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε έναν γιο και δύο κόρες. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Μόσχα.
Κυριότερα έργα του: "Μακρινός δρόμος", "Τάνια", "Η Πολιτεία της αυγής", "Σπιτάκι στα περίχωρα", "Μια ιστορία του Ιρκούτσκ", "Δωδέκατη ώρα"," Χρόνια περιπλάνησης", "Καημένε μου Μάρικ", "Νυχτερινή εξομολόγηση", "Κωμωδία παλιάς μόδας" (που παίχτηκε με τον τίτλο "Φθινοπωρινή ιστορία"), "Υπόσχεση" κ.ά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
