Μια χαρακτηριστική στιγμή του ελληνικού Διαφωτισμού φωτίζεται με το βιβλίο αυτό, που επικεντρώνεται στη διαπάλη του ελληνικού Διαφωτισμού, στο πρόσωπο του πατριάρχη του Αδαμαντίου Κοραή, με τα ρωμαίικα Πατριαρχεία της Ανατολής (Κωνσταντινουπόλεως και Ιεροσολύμων). Η ανακάλυψη 4 έργων, που συζητούν το πρόβλημα του Φωτός του Παναγίου Τάφου κατά το Μέγα Σάββατο, με άμεση ή έμμεση αναφορά στον διάλογο του Κοραή «Περί του εν Ιεροσολύμοις Αγίου Φωτός», προσφέρει τη δυνατότητα διερεύνησης της σύγκρουσης του κόσμου της Ελληνοορθοδοξίας με τα Δυτικά φώτα, που από τα τέλη του 18ου αιώνα εισβάλλουν στην Ορθόδοξη Ανατολή, ανατρέποντας τις υπάρχουσες σχέσεις και ισορροπίες. Τα κείμενα εκδίδονται κριτικά και σχολιάζονται, ενώ στο εκτενές πρώτο μέρος του βιβλίου («Τα προλεγόμενα») εκδιπλώνονται οι ιστορικές και θεολογικές παράμετροι της έριδας, που αρχίζει ως θεολογικό πρόβλημα για να υποστασιώσει τελικά τις εθνικές διαστάσεις της σε μια κρισιμότατη φάση της πορείας του Νέου Ελληνισμού και της σχέσης του με την ορθόδοξη παράδοση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]