Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα αντιμετώπισε από την ίδρυσή του ήταν αυτό του εποπτικού υλικού. Τα φωτογραφικά αλλά και τα λοιπά υλικά τεκμήρια του Αγώνα είναι δυσανάλογα λίγα προς την εθνική του σημασία και τον ιδιαίτερο συμβολισμό του για μας τους Μακεδόνες. Μολονότι στα χρόνια της λειτουργίας του το Μουσείο και το ερευνητικό του κέντρο, το ΚΕΜΙΤ, κατάφεραν να συγκεντρώσουν αφθονία γραπτών πηγών, ωστόσο η εικονογράφηση των γεγονότων ήταν πάντοτε περιορισμένη. Η συνεχής επανέκδοση των ίδιων φωτογραφιών σε κάθε βιβλίο για την ιστορία της Μακεδονίας είναι η καλύτερη απόδειξη των λόγων μας. Ξαναβρήκαμε το πρόβλημα εμπρός μας οξύ φέτος, που εορτάζουμε τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Μελά και την έναρξη του καθεαυτό ένοπλου Αγώνα για την ελευθερία των Μακεδόνων. Τι καινούργιο θα είχαμε να δείξουμε επιτέλους στο κοινό; Από την αγωνία αυτή μας έβγαλε ο συλλέκτης Γιώργος Γκολομπίας, φανατικός λάτρης της Καστοριάς, που στα χέρια του βρέθηκε από αγαθή τύχη το αρχείο του Καστοριανού φωτογράφου Λεωνίδα Παπάζογλου. Πρόκειται για έναν πραγματικό θησαυρό σε όγκο και ποιότητα, ο οποίος, παρά την προτίμησή μας για τις φωτογραφίες των άγνωστων μακεδονομάχων που περιέχει, πρέπει να παραδεχτούμε ότι αναδεικνύει πολλές σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές πτυχές των αρχών του 20ού αιώνα. Χάρη στον επαγγελματισμό και την ποιοτική εργασία του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης αλλά και του ίδιου του συλλέκτη, η επιλογή και η παρουσίαση των φωτογραφιών οδήγησε σε θαυμαστά αποτελέσματα. Η απίστευτη φωτογραφική δεξιοτεχνία του Παπάζογλου και η μαεστρία του στο στήσιμο των προσώπων μεταφέρουν κυριολεκτικά τους επισκέπτες της έκθεσης στα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα. [...] (από τον πρόλογο του Δημήτρη Κ. Ζάννα)