Στις 2 Απριλίου 1982, οι δυνάμεις της Αργεντινής επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά και, μετά από σκληρή αντίσταση της μικρής βρετανικής φρουράς, κατέλαβαν τα νησιά. Οι Αργεντινοί προσπάθησαν να οργανώσουν την άμυνά τους, πιστεύοντας ότι η Βρετανία δεν θα αντιδρούσε δυναμικά στην κατοχή των νησιών. Οι εκτιμήσεις τους όμως διαψεύστηκαν όταν η κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ αποφάσισε να οργανώσει μια γιγαντιαία στρατιωτική επιχείρηση, σε απόσταση μεγαλύτερη των 6.000 χλμ. από την κοντινότερη βάση τους, στη νήσο Ασένσιον, για την ανακατάληψη της μικρής βρετανικής κτήσης. Οι Βρετανοί κατάφεραν, σε πρώτη φάση, να αποκλείσουν τις αργεντινές δυνάμεις που κατείχαν τα νησιά, κατακτώντας την αεροπορική και ναυτική υπεροχή, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Αεροπορίας της Αργεντινής, η οποία προκάλεσε σοβαρές απώλειες στο Βρετανικό Ναυτικό. Ακολούθησε απόβαση των βρετανικών δυνάμεων, πρώτα στη Νότια Γεωργία και κατόπιν στα νησιά Φώκλαντ. Απέναντι στις βρετανικές επαγγελματικές δυνάμεις, οι Αργεντινοί στρατιώτες, αποκομμένοι και χωρίς δυνατότητα ανεφοδιασμού, δεν είχαν άλλη επιλογή από το να καταθέσουν τελικά τα όπλα. Ο διάρκειας δύο και πλέον μηνών πόλεμος στοίχισε τη ζωή σε 255 Βρετανούς και 649 Αργεντινούς, ενώ περισσότεροι από 1.600 Αργεντινοί τραυματίστηκαν και πάνω από 11.000 αιχμαλωτίστηκαν. Η Αργεντινή υπέστη μια βαριά, ταπεινωτική ήττα, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας του Γκαλτιέρι και την επαναφορά της δημοκρατίας στη χώρα.