Η Ζέττα η πεντάμορφη μοναχοκόρη του άρχοντα είναι το κύριο πρόσωπο του βιβλίου αυτού. Η ζωή της είναι ένα ολόκληρο μυθιστόρημα, το οποίο, εκτός του ότι είναι ευχάριστο ως ανάγνωσμα, είναι διδακτικό. Μπορεί να χρησιμεύσει σαν παράδειγμα αρετής και αφοσίωσης και υπόδειγμα μιμήσεως. Σκληρές αντιθέσεις, αντιπαραθέσεις και ανατροπές χαρακτηρίζουν το κοινωνικό αυτό μυθιστόρημα, δηλαδή τη φανταστική αυτή διήγηση, σαν παραμύθι, που σε κάποια βάση είναι ιστόρημα. Τα γραφόμενα συμβαίνουν βέβαια σε άλλην εποχή, αλλά τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές των ανθρώπων βασικά δεν αλλάζουν. Πάντα υπάρχει η πάλη του παλιού με το καινούργιο και δεν σημαίνει κατ΄ ανάγκην ότι το καινούργιο είναι πάντοτε και το πιο σωστό...