Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι πιστός του Ιησού Χριστού της Καινής Διαθήκης. Έχει ασχοληθεί με τη φιλοσοφία και έχει γράψει ανάλογα άρθρα απολογητικά και βιβλιοκρισίες. Είναι μικροβιολόγος και εργάζεται ως νοσοκομειακός γιατρός. ...Όταν η σκέψη φτάσει σε κάποια όρια, όπου απάντηση σαφής δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα και η ποθητή ανακάλυψη δεν έρχεται, τότε αναδύεται η αναγκαιότητα της αποκάλυψης (δηλαδή, το «άνοιγμα» από τη θεία υπέρβαση, όπου θα έρθει να καλύψει τη νοητική μας αδυναμία). Αν την απορρίψουμε, τότε απλά συντηρούμε ένα διαχρονικό, ανακυκλωτικό παιχνίδι εννοιών και νοημάτων, που μόνον επιφανειακά διαφοροποιούνται, ανάλογα με το πνεύμα, τις κοινωνικές συνθήκες και, γενικά, με τις αποδοχές και τα «πιστεύω» κάθε εποχής. Η προσπάθεια αυθαίρετης σύμμειξης της φιλοσοφίας της αρχαιότητας με τη Βίβλο έχει βασική ευθύνη για τη διαχρονική πνευματική σύγχυση που ακολούθησε. Από τους χρόνους της αναγέννησης και έπειτα, τα φιλοσοφικά συστήματα του αγγλικού εμπειρισμού, νοησι-αρχία του Καρτέσιου, οι νεότερες κοινωνιολογίες του Κοντ και του Μαρξ μέχρι το σημερινό χαοτισμό της σκέψης της ηλεκτρονικής κοινωνίας, κατά κανόνα, έχουν ένα στόχο: Να περιορίσουν τα όρια του ανθρώπου σε ό,τι είναι εμπειρικά υπαρκτό. Με αυτό τον τρόπο κατόρθωσαν να κατασκευάσουν τον σύγχρονο πολιτισμό, δηλαδή τον πολιτισμό της ωφελιμοκρατίας και των ποσοτικών σχέσεων, αποκόπτοντας τον άνθρωπο από τη μεταφυσική του διάσταση...