Ι. Πριν από σένα αόρατη με υφαίνει μία αράχνη. Η αράχνη υφαίνει αόρατο ιστό· υφαίνει και υφαίνει μέχρις ότου τον ύπνο παγιδεύσει ενός ασώτου σε εφιάλτη κυλώντας τον φριχτό: τον εφιάλτη της αιώνιας πτώσης. Πώς πέφτουμε από όνειρο βαθύ σ’ άλλο κι έπειτα άλλο; Έχει στηθεί όμοια το σκηνικό και μ’ έχει καταπιεί.
Η Ελένη Κοσμά γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Συγκριτική Λογοτεχνία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει δημοσιεύσει άρθρα, δοκίμια και μεταφράσεις στα περιοδικά "Αντί", "Εντευκτήριο", "Παλίμψηστον", "Ποιητική", και στις εφημερίδες "Αυγή" και "Εποχή". Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Πιερ Πάολο Παζολίνι "Οι στάχτες του Γκράμσι" και έχει γράψει την εισαγωγή για αυτή την έκδοση (Οροπέδιο, 2016). Τα "Φιλιά στη γη" είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
