O Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε γεννήθηκε στη Φραγκφούρτη στις 28 Αυγούστου 1749. Το 1765 πηγαίνει για να σπουδάσει νομικά στη Λειψία, αλλά δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική και συναναστρέφεται καλλιτέχνες. Έπειτα από τρία χρόνια, αιμοπτύσεις τον αναγκάζουν να επιστρέψει στην πατρίδα του. Τα έτη 1770-71 πηγαίνει στο Στρασβούργο, για να ολοκληρώσει τις νομικές του σπουδές. Εκεί αρχίζει να γράφει, κυρίως λυρικά ποιήματα, και πρωτογνωρίζει τον έρωτα, που έμελλε να παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή του. Το 1773 δημοσιεύει το πρώτο του δράμα: "Γκαιτς φον Μπερλίχινγκεν". Το 1775 είναι έτος ταξιδιών. Επισκέπτεται την Ελβετία και τη Βαϊμάρη, προσκεκλημένος του Δούκα Καρόλου Αυγούστου όπου και διορίζεται σύμβουλος του ηγεμόνα και υπουργός των Οικονομικών. Κατά τη διετία 1786-87 ταξιδεύει στην Ιταλία. Τις εντυπώσεις του τις περιγράφει στο βιβλίο "Ταξίδι στην Ιταλία". Δουλεύει όμως και το πρώτο μέρος του "Φάουστ". Επιστρέφει στη Βαϊμάρη στις 18 Ιουνίου 1788. Απαλλάσεται από τα κυβερνητικά του καθήκοντα και κρατά την ευθύνη μόνο για τα επιστημονικά ιδρύματα και το Θέατρο της Αυλής. Γνωρίζεται με την εικοσιτριάχρονη Κριστιάνε Βούλπιους και την παίρνει στο σπίτι του. Αργότερα, το 1806, θα την παντρευτεί. Το 1789 γεννιέται ο γιος του Αύγουστος, ο μόνος που επέζησε από τους γιους που του χάρισε η Κριστιάνε. Στο μεταξύ κάνει γνωριμίες, μελετά, γράφει, μεταξύ άλλων και το αριστούργημα "Τα χρόνια της μαθητείας του Βίλχελμ Μάιστερ". Το 1809 εκδίδει ένα από τα πιο ονομαστά μυθιστορήματά του, τις "Εκλεκτικές συγγένειες". Το 1816 πεθαίνει η γυναίκα του και το 1830 ο γιος του Αύγουστος, που βρίσκεται στη Ρώμη. Ο Γκαίτε ζει πλέον πασίγνωστος και αναγνωρισμένος στη Βαϊμάρη μέχρι το θάνατό του, στις 22 Μαρτίου 1832.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος (1868;-1920), ήταν ποιητής, πεζογράφος, διηγηματογράφος, κριτικός και μεταφραστής. Γεννήθηκε στο Αγρίνιο, μεγάλωσε όμως στο Μεσολόγγι με έξοδα των αδελφών του, Σωτήρη και Ελένης, που αργότερα του κληροδότησαν σημαντική κτηματική περιουσία. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και δικηγόρησε στο Αγρίνιο. Το 1897 υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στα σύνορα της Ηπείρου. Τύπωσε τις ποιητικές συλλογές "Τραγούδια της ερημιάς" και "Τα ελεγεία και τα ειδύλλια" το 1892 με το ψευδώνυμο Πέτρος Βασιλικός. Η ποίησή του απηχεί τους Γάλλους και Γερμανούς συμβολιστές, δίνοντας έμφαση στη μελωδία και το ρυθμό του στίχου. Εξέδωσε το συμβολιστικό μυθιστόρημα "Φθινόπωρο"· δημοσίευσε επίσης τα: "Υπεράνθρωπος", "Τασώ" (συλλογή διηγημάτων), "Η Αννιώ" και άλλα διηγήματα. Υπήρξε ιδρυτής του βραχύβιου περιοδικού "Τέχνη", που συνέβαλε στην έκφραση των γλωσσικών και φιλολογικών τάσεων της εποχής. Διακρίθηκε στη μετάφραση Γερμανών και Σκανδιναβών κυρίως συγγραφέων (Γκαίτε, Σίλλερ, Ίψεν, Στρίντμπεργκ κ.ά.).
