Πρέπει κανείς να φέρει στον νου του ξεκάθαρα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Το χειρόγραφο εκπονήθηκε στο τέλος του φθινοπώρου του 1922, χάρη στο αίτημα που απηύθυνε προς τον Χάιντεγκερ ο Πάουλ Νάτορπ από το Μαρβούργο, με το οποίο του ζητούσε να καταθέσει ένα υπόμνημα σχετικά με το πού βρίσκονταν οι φαινομενολογικές ερμηνείες στον Αριστοτέλη, πάνω στις οποίες εργαζόταν τότε. Στην πραγματικότητα, το χειρόγραφο αποτέλεσε την αφορμή για την πρόσκληση προς τον Χάιντεγκερ να αναλάβει καθηγητική έδρα στο Μαρβούργο, μια πρόσκληση που έλαβε χώρα το καλοκαίρι του 1923. Τότε εγώ βρισκόμουν, μόνο για το εαρινό εξάμηνο, στο Φράιμπουργκ κοντά στον Χάιντεγκερ και εκεί εισήχθην για πρώτη φορά από αυτόν σε μια κατανόηση του Αριστοτέλη, η οποία, επειδή ο νεαρός υφηγητής Χάιντεγκερ ήταν φαινομενολογικά προικισμένος, ξεκίνησε μια αληθινή επανάσταση. Ο Αριστοτέλης άρχισε πραγματικά να μιλά σε εμάς σε παρόντα χρόνο. (Hans- Georg Gadamer) Η πρόσφατη δημοσίευση των πρώιμων πανεπιστημιακών παραδόσεων του Μάρτιν Χάιντεγκερ από τη δεκαετία του ΄20 άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για την κατανόηση του μεγάλου Γερμανού στοχαστή. Τόσο οι αναφορές των φοιτητών και ακροατών του, στους οποίους συγκαταλέγονταν οι Hannah Arendt, Hans-Georg Gadamer, Hans Jonas, Herbert Marcuse, Leo Strauss, όσο και του ίδιου του φιλοσόφου στην πρώτη περίοδο της φιλοσοφικής του δραστηριότητας είναι πολυάριθμες, όμως η έκδοση των "Απάντων" του έριξε άπλετο φως σε μια σειρά ζητημάτων που αφορούν τόσο τη γένεση της ερμηνευτικής φαινομενολογίας του, όσο και τη θέση του στο φιλοσοφικό γίγνεσθαι των πρώτων δεκαετιών του εικοστού αιώνα. Ιδωμένο σε αυτό το πλαίσιο, το περίφημο "Υπόμνημα προς τον Νάτορπ" ή η "Εισαγωγή στον Αριστοτέλη", όπως είναι ευρέως γνωστό το κείμενο που περιέχεται στον παρόντα τόμο, αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς στόχος του ήταν ευθύς εξαρχής η συνοπτική παρουσίαση της προόδου των φαινομενολογικών εργασιών του Privatdozent Χάιντεγκερ, όπως επίσης και ο προσδιορισμός του προσεχούς ερευνητικού του προγράμματος.