Επειδή ο πραγματικός μύθος του έργου είναι η τρέχουσα Ιστορία και επειδή όλα έχουν ειπωθεί (και μάλιστα αν λάβει κανείς υπόψη του την 50χρονη εμπειρία του ελληνικού φεστιβάλ) θα μπορούσα να πω ότι την παράσταση την ενδιαφέρουν τρία πράγματα:
- Ένα ερωτηματολόγιο, το οποίο εφαρμόζεται σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων.
- Πάνω από όλα η Μουσική.
Η παράσταση μοιάζει να είναι ένας τρόπος να αποκαλύψει κανείς και να διαχειρισθεί την μουσική που παράγεται όταν ο ποιητικός λόγος (αρχαίος ή σύγχρονος) προσκρούει πάνω στα γεγονότα της Ιστορίας.
- Όλα αυτά που ακόμα δεν μπορούν να διατυπωθούν εδώ.
(από το προλόγισμα του Mιχαήλ Μαρμαρινού)
Συνεντεύξεις ελήφθησαν από τους: Ανώνυμο Ι. Γ. - Μάκη Βορίδη - Κώστα Γεωργουσόπουλο - Δημήτρη Δημητριάδη - Βασίλειο Θερμό - Κώστα Καζάκο - Γκαζμέντ Καπλάνι - Ηρακλή Δ. Λογοθέτη - Ντόρα Μπακογιάννη - Θεόδωρο Πάγκαλο - Ηλία Πάκα - Βασίλη Παπαβασιλείου - Μιχάλη Παπαγιαννάκη - Ελένη Παπάζογλου - Γιώργο Παπανδρέου - Ελπίδα Σκούφαλου - Κωνσταντίνο Σταμάτη - Κωνσταντίνο Δ. Τζαμιώτη - Arend-Jan Boekestijn - Els de Jong - Leen Noordsij - George Maat.
Οι συνεντεύξεις παραχωρήθηκαν στους: Μελίνα Αποστολίδου - Βιργινία Κατσούνα - Μιχαήλ Μαρμαρινό - Αγλαΐα Παππά - Σίμο Πατιερίδη- Κωνσταντίνα Σταθουλοπούλου.
Τα ερωτήματα ήταν: "Εσείς, απευθύνεστε κατά καιρούς σε κάποια ανώτερη δύναμη προκειμένου να ζητήσετε κάτι;" - "Τι είναι Εκκλησία; Ιδεατά" - "Ποια είναι η χρησιμότητά της; Γιατί υπάρχει;" - "Τι ξέρετε για τα Ελευσίνια Μυστήρια;" - "Ποια νομίζετε ότι ήταν η χρησιμότητά τους; Γιατί υπήρχαν;" - "Σήμερα ποιος είναι ο ρόλος των μυστηρίων;" - "Ξέρετε κάποιο αντίστοιχο μυστήριο που να ισχύει σήμερα;" - "Τι σας φέρνει στο νου ο όρος `ικέτης`;" - "Μπορείτε να φέρετε κάποιο παράδειγμα;" - "Τι είναι πολιτικός φυγάς;" - "Ξέρετε κάποιον;" - "Εσείς μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας ως ικέτη;" - "Πώς θα θέλατε να σας φερθούν;" - "Ως πολιτικό φυγά;" - "Πώς θα θέλατε να φέρονται στους πολιτικούς φυγάδες;" - "Τι είναι δημοκρατία;" - "Ποια χαρακτηριστικά της σας συγκινούν;" - "Έχουμε δημοκρατία;"
Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1970 και σήμερα ζει στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο. Εργάστηκε στην τηλεόραση, στη διαφήμιση και στον κινηματογράφο. Διηύθυνε την πολιτιστική έκδοση "Highlights". Έχει γράψει τα βιβλία: "Η συνάντηση" (νουβέλα, Ίνδικτος, 2002), "Βαθύ πηγάδι" (μυθιστόρημα, Ίνδικτος, 2003), "O βαθμός δυσκολίας" (μυθιστόρημα, Ίνδικτος, 2004), "Παραβολή" (νουβέλα, Καστανιώτης, 2006), "Η εφεύρεση της σκιάς" (μυθιστόρημα, Καστανιώτης, 2008), "Τερματικός σταθμός" (θεατρικό έργο, Εξάρχεια, 2015), "Η πόλη και η σιωπή" (μυθιστόρημα, Καστανιώτης, 2013), "Το πέρασμα" (μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2016), "Μια εξαιρετικά απλή δουλειά" (θεατρικό έργο, Εξάρχεια, 2017), "Ίσως την επόμενη φορά" (μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2017), και έχει λάβει μέρος σε συλλογικά, θεματικά λογοτεχνικά εγχειρήματα. Το πρώτο του θεατρικό έργο "Ουδέτερη ζώνη" απέσπασε Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα. Το μυθιστόρημά του "Το πέρασμα" το βραβείο The Athens Prize for Literature του περιοδικού "(δέ)κατα", το 2017. Το θεατρικό έργο του "Μια εξαιρετικά απλή δουλειά" περιλήφθηκε στην Ευρωπαϊκή Ανθολογία Θεάτρου. Κείμενά του καθώς και άρθρα για θέματα πολιτισμού και σύγχρονης τέχνης έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο π. Βασίλειος Θερμός γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1957 και σπούδασε Ιατρική και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι ψυχίατρος παιδιών και εφήβων. Είναι διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και επίκουρος καθηγητής Ποιμαντικής στην ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών. Έχει μετεκπαιδευθεί ως "επισκέπτης επιστήμων" (Visiting Scholar) στο Πανεπιστήμιο Harvard, στο Boston University, στο Boston College, και στο Andover Newton. Βιβλία και άρθρα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ρωσικά, Ρουμανικά. Για το σύνολο του έργου του έχει εκπονηθεί μεταπτυχιακή εργασία(master thesis) στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Balamand στον Λίβανο. Βασικά του ενδιαφέροντα αποτελούν η ποιμαντική παρουσία της Εκκλησίας, η θρησκευτικότητα σε συνάρτηση με την προσωπικότητα, η ψυχολογία και ψυχοπαθολογία του θρησκευτικού βιώματος και της θρησκευτικής συμπεριφοράς, η ψυχολογία του κληρικού και του εκκλησιαστικού οργανισμού, η ψυχολογία της θρησκευτικής διαστάσεως του πολιτισμού, ο διάλογος ψυχαναλύσεως και θεολογίας, τα ζητήματα λειτουργικής κ.α. Ασχολείται με την επιμόρφωση κληρικών και άλλων στελεχών της Εκκλησίας (Ελλάδα, Αμερική, Φιλανδία), ενώ διδάσκει και στην Θεολογική ακαδημία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας. Υπηρετεί στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γκαζμέντ Καπλάνι γεννήθηκε το 1967 στην πόλη Λούσνια της Αλβανίας. Τον Ιανουάριο του 1991 πέρασε τα σύνορα με την Ελλάδα περπατώντας μαζί με ένα καραβάνι ανθρώπων.
Στην Ελλάδα έκανε όλα τα είδη των δουλειών που κάνει ο κάθε μετανάστης για να επιβιώσει: οικοδόμος, λαντζιέρης, περιπτεράς. Ταυτόχρονα, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Από το 2001 είναι τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας "Τα Νέα", όπου διατηρεί εβδομαδιαία στήλη.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης (1941-2009) γεννήθηκε στην Καλαμάτα, με καταγωγή από την Κρήτη. Σπούδασε νομικά, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες σε Αθήνα, Μονπελιέ και Παρίσι. Εργάστηκε ως καθηγητής και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού 2, στο Ινστιτούτο Διοίκησης Επιχειρήσεων του Ορσέ και στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο του Μονπελιέ. Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Παντείου Πανεπιστημίου και συνεργάστηκε και αρθρογράφησε στο "Βήμα", τον "Οικονομικό Ταχυδρόμο", το "Αντί", την "Αυγή" και τον "Πολίτη".
Ως το 1963 ήταν μέλος της ΕΔΑ. Κατά τη στρατιωτική χούντα (1967-1973) εντάχτηκε στη Δημοκρατική Aμυνα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΑΡ, καθώς επίσης και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και της Εθνικής Γραμματείας της.
Εντάχθηκε στον Συνασπισμό, έγινε μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του, καθώς και της Πολιτικής Γραμματείας του. Εξελέγη ευρωβουλευτής του ΣΥΝ στις ευρωεκλογές του 1989, του 1994 και του 1999. Στις εκλογές του 2007 εξελέγη βουλευτής στη Β΄ Αθηνών, τρίτος σε σταυρούς μέσα στο κόμμα του.
"Έφυγε" στις 26 Μαΐου 2009 έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος γεννήθηκε στη Λαμία το 1937. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας) και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δασκάλους τον Δημήτρη Ροντήρη και τον Γιάννη Σιδέρη. Εργάστηκε στη δημόσια και την ιδιωτική εκπαίδευση για 35 ολόκληρα χρόνια, από το 1964 ως το 1999. Μπήκε στο στίβο της θεατρικής κριτικής το 1971 και εργάζεται ως κριτικός θεάτρου και επιφυλλιδογράφος μέχρι και σήμερα, ενώ εκτάκτως συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Κριτικά δοκίμια, επιφυλλίδες και σχόλιά του έχουν κυκλοφορήσει στους εξής τόμους: "Κλειδιά και Κώδικες Θεάτρου: Ι. Αρχαίο Δράμα (1982) ΙΙ. Ελληνικό θέατρο (1984)", "Οι πλάγιες ερωτήσεις του Πορφύριου" (1984), "Τα μετά το θέατρο" (1985) (Α΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου), "Προσωπολατρία" (1992), "Θίασος Ποικιλιών" (1993), "Το νήμα της στάθμης" (1996), "Παγκόσμιο θέατρο: Ι. Από τον Μένανδρο στον Ίψεν (1998) ΙΙ. Από τον Στρίντμπεργκ και τον Τσέχωφ στον Πιραντέλλο και τον Μπρεχτ (1999) (Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών) ΙΙΙ. Από τον Μίλλερ στον Μύλλερ (2000)" Με το ψευδώνυμο Κ. Χ. Μύρης έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Αμήχανον Τέχνημα" (1971 & 1980), "Παράβαση" (1980), τα διηγήματα "Καμπάνα και Οδάξ" (1985), και τη συλλογή τραγουδιών, τα οποία έχουν μελοποιήσει γνωστοί συνθέτες ("Χρονικό", "Ιθαγένεια", "Η μεγάλη αγρυπνία", "Ανεξάρτητα Τραγούδια", "Μεταφυσική Τοπολογία"). Κύριος άξονας του μεταφραστικού του έργου είναι, το αρχαίο δράμα. Έχει μεταφράσει τα ακόλουθα έργα: "Ικέτιδες", "Ορέστεια", "Προμηθεύς Δεσμώτης", "Επτά επί Θήβας" (Αισχύλου), "Ηλέκτρα", "Αντιγόνη", "Αίας", "Τραχίνιες", "Οιδίπους Τύραννος", "Οιδίπους επί Κολωνώ" (Σοφοκλή), "Ιφιγένεια εν Αυλίδι", "Ιφιγένεια εν Ταύροις", "Βάκχες", "Ηλέκτρα", "Ορέστης", "Εκάβη", "Κύκλωψ", "Τρωάδες", "Ελένη", "Ανδρομάχη", "Φοίνισσες" (Ευριπίδη), "Λυσιστράτη", "Πλούτος", "Νεφέλες", "Εκκλησιάζουσες", "Θεσμοφοριάζουσες", "Ιππής", "Όρνιθες" (Αριστοφάνη), "Ταρτούφος", "Ασυλλόγιστος", "Γιατρός με το ζόρι" (Μολιέρου). Συνέπραξε και συνεργάστηκε, επίσης, με τον καθηγητή - αρχαιολόγο κ. Σάββα Γώγο και ομάδα θεατρολόγων για τη συγγραφή του λευκώματος "Επίδαυρος: το αρχαίο θέατρο, οι παραστάσεις" (2002). Ακόμα, το σχολικό εγχειρίδιο "Δραματική Ποίηση" διδάχθηκε επί 25 έτη στα ελληνικά Γυμνάσια, ενώ διδακτέα ύλη σε σχολικά βιβλία του Λυκείου είναι οι μεταφράσεις του της "Αντιγόνης" και του "Οιδίποδα Τυράννου". Από το 1990 διδάσκει ως Επιστημονικός Συνεργάτης του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών. Έχει διατελέσει μέλος, αλλά και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου και επί μία εικοσαετία Πρόεδρος της Επιτροπής Επιχορηγήσεων Θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού. Είναι ιδρυτικό μέλος του "Κέντρου Έρευνας & Πρακτικών Εφαρμογών του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος ΔΕΣΜΟΙ", του οποίου σήμερα είναι Πρόεδρος του Δ.Σ., είναι Αντιπρόεδρος της "Εταιρείας Συγγραφέων", μέλος της "Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων" και από τον Νοέμβριο του 2003 Πρόεδρος του Δ.Σ. του "Κέντρου Μελέτης & Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικού Μουσείου". Το 2000 του απενεμήθη το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών, ενώ τον Ιούνιο του 2006 αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το Μάρτιο του 2009 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2008, από το Υπουργείο Πολιτισμού για το συνολικό του έργο.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε στην Ελευσίνα στις 17 Αυγούστου 1938. Απόφοιτος του Βαρβακείου Γυμνασίου Αθηνών.
Έγγαμος με τη Χριστίνα Χριστοφάκη. Έχει μία κόρη και ένα γιο.
Επάγγελμα: Δικηγόρος- Οικονομολόγος.
Σπουδές: Πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Αθηνών στα Νομικά και Οικονομικά. Με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης ανακηρύσσεται το 1973 Διδάκτωρ των Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Παρισίου 1(Πάνθεον Σορβόννη).
Ξένες γλώσσες: Αγγλική, Γαλλική.
Κοινοβουλευτικές δραστηριότητες:
Εξελέγη βουλευτής Αττικής με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις εκλογές του 1981, του 1985, του 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), του 1990, του 1993, του 1996 και του 2000.
Πολιτικές - κοινωνικές δραστηριότητες:
Διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού από 13.4.2000 έως 20.11.2000. Επίσης διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών, από 22.1.1996 έως 18.2.1999, υφυπουργός Εμπορίου από 5.7.1982 έως 17.1.1984, Εξωτερικών από 17.1.1984 έως 5.6.1985 και από 5.6.1985 έως 26.7.1985 , αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών από 26.7.1985 έως 18.11.1988, από 18.11.1988 έως 18.6.1989, από 18.6.1989 έως 2.7.1989 και από 13.10.1993 έως 8.7.1994, υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών από 8.7.1994 έως 15.9.1994. Ιδρυτικό μέλος της Δημοκρατικής Κίνησης Νέων "Γρηγόρης Λαμπράκης". Ανέπτυξε αντιστασιακή δράση στο εξωτερικό, κατά τη δικτατορία. Εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης ως εντεταλμένος διδασκαλίας και ερευνητής (1969-1978) σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης, προγραμματισμού και χωροταξίας και διετέλεσε διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάπτυξης του ιδίου Πανεπιστημίου. Μετείχε στο Κέντρο Μελετών και Διαφώτισης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ήταν νομικός σύμβουλος εργατικών σωματείων της Μεγαρίδας και ιδρυτικό μέλος της κίνησης "Πολίτες κατά του Νέφους". Το 1984, εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το 1985 αναπληρωματικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου. Στις 8.8.1989, εξελέγη τακτικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου και στις 23.8.1989 ορίστηκε μέλος της τριμελούς γραμματείας του. Επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής στο 2ο και 3ο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ενώ την 1.11.1990 εξελέγη τακτικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου. Ηγήθηκε της αντιπολίτευσης στο Δήμο Αθηναίων από τον Οκτώβριο του 1994. Στις 6.9.1995 παραιτήθηκε από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ενώ στις 22.1.1996, με την ανάληψη των κυβερνητικών καθηκόντων του, παραιτήθηκε από δημοτικός σύμβουλος Αθηνών. Στις 30.6.1996, στο 4ο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, και στη συνέχεια, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος. Στις 21.3.2000 στο 5ο Συνέδριο επανεξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε στο Saint Paul, Minnesota των Η.Π.Α., στις 16.6.1952.
Έγγαμος με την Άντα Παπαπάνου. Έχει μία κόρη και ένα γιο.
Επάγγελμα: Κοινωνιολόγος.
Σπουδές: Σχολή Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Amherst της Μασαχουσέτης Η.Π.Α., Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης για θέματα μεταναστών, μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία της Ανάπτυξης στο London School of Economics και σε θέματα Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Ξένες γλώσσες: Αγγλική, Σουηδική.
Κοινοβουλευτικές δραστηριότητες:
Εξελέγη βουλευτής Αχαΐας με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις εκλογές του 1981, 1985, 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), του 1990, του 1993 και του 2007, Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1996 και του 2000 και Α΄ Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 2004.
Πολιτικές - κοινωνικές δραστηριότητες: Στις 8 Φεβρουαρίου 2004 εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από τα μέλη και φίλους του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη τον Νοέμβριο του 2007, επικρατώντας του Ευάγγελου Βενιζέλου. Από τις εκλογές του 2004 είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών από 18-2-1999 έως τον Φεβρουάριο του 2004, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών από 25.9.1996 έως 18-2-1999, καθώς επίσης και υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κατά τα διαστήματα 1988-1989 και 1994-1996, υφυπουργός Πολιτισμού (1985-1987), και υφυπουργός Εξωτερικών (1993-1994). Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από το 1984. Είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (από τον Ιανουάριο του 2006), αντιπρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Ολυμπιακής Εκεχειρίας, ιδρυτικό μέλος του Helsinki Citizens Assembly και της Πρωτοβουλίας για τη Συνεργασία στα Βαλκάνια, μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών, αντιπρόεδρος του Κέντρου Μελετών και Αυτομόρφωσης, μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Γεωργίου Παπανδρέου. Διετέλεσε συντονιστής ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Τιμήθηκε με βραβείο από το Ίδρυμα Μπότση για τους αγώνες του υπέρ της ελεύθερης ραδιοφωνίας (1988), από την οργάνωση "SOS Ρατσισμός" για την προσφορά του ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία (1996) και με το βραβείο Ιπεκτσί για τη δραστηριότητά του υπέρ της ελληνοτουρκικής προσέγγισης ως υπουργός Παιδείας κατά το διάστημα 1995-1996. Επίσης αναγορεύθηκε Μέγας Σταυροφόρος του Τάγματος των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου και του απονεμήθηκε ο Μεγαλόσταυρος από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Διόδωρο Α΄. Έγραψε τα βιβλία "1974-90: στην τροχιά της Ιστορίας" και "Το δένδρο και το δάσος", 1996.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Ελένη Παπάζογλου διδάσκει αρχαίο δράμα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Ντόρα Μπακογιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Μάιο του 1954, και είναι κόρη του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και της Μαρίκας Μητσοτάκη το γένος Γιαννούκου. Το 1968,λίγους μήνες μετά την άνοδο της δικτατορίας στην εξουσία, η Ντόρα Μπακογιάννη και η οικογένεια της έφυγαν στην εξορία στο Παρίσι. Το 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα, αμέσως μετά την πτώση της Χούντας και τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς παντρεύτηκε με το γνωστό δημοσιογράφο Παύλο Μπακογιάννη. Aπό το γάμο της απέκτησε δύο παιδιά, την Αλεξία και τον Κώστα. Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989 δολοφονήθηκε ο σύζυγός της Παύλος Μπακογιάννης, βουλευτής της Ν.Δ στην μονοεδρική της Ευρυτανίας, από την τρομοκρατική οργάνωση "17 Νοέμβρη". Μετά από εννέα χρόνια χηρείας, τον Ιούλιο 1998 παντρεύτηκε με το Ισίδωρο Κούβελο.
Ολοκλήρωσε τις μαθησιακές της σπουδές στη Γερμανική Σχολή του Παρισιού. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα, συνέχισε τις ακαδημαϊκές της σπουδές στη Νομική Σχολή, όπου αποφοίτησε από το τμήμα Δημοσίου Δικαίου της Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Ομιλεί και γράφει τη γερμανική, γαλλική και την αγγλική γλώσσα.
Το 1977 έδωσε εξετάσεις στο Υπουργείο Συντονισμού και προσελήφθη ως υπάλληλος στη Διεύθυνση Θεμάτων της Ε.Ο.Κ.. Από το 1984 ως το 1989 ήταν υπεύθυνη του Πολιτικού Γραφείου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Μετά τη δολοφονία του συζύγου της, τον Οκτώβριο του 1989 υπέβαλε υποψηφιότητα, με τη Νέα Δημοκρατία, για την μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας, όπου είχε εκλεγεί ο Παύλος Μπακογιάννης στις εκλογές του Ιουνίου του 1989. Στις 5 Νοεμβρίου του 1989 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου κερδίζοντας τη μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας, όπου επανεξελέγη και στις δύο επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις: της 8ης Απριλίου του 1990 και της 10ης Οκτωβρίου του 1993. Τον Οκτώβριο του 1990 ορκίστηκε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη της Νέας Δημοκρατίας Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό και τον Δεκέμβριο του 1992 ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού. Στις εκλογές του 1996, άλλαξε εκλογική περιφέρεια και υπέβαλλε υποψηφιότητα στην πρώτη εκλογική περιφέρεια της Αθήνας. Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1996 εξελέγη πρώτη βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην εκλογική περιφέρεια της Α΄ Αθηνών, όπου και επανεξελέγη, πρώτη πάλι, στις εκλογές της 9ης Απριλίου του 2000.
Από τον Σεπτέμβριο του 1991 και ως τον Αύγουστο 1992 ήταν Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων της Νέας Δημοκρατίας και είχε την ευθύνη της εκπροσώπησης του κόμματος της στην Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Ένωση (EDU) και στην Διεθνή Δημοκρατική Ένωση (IDU). Στις 29 Απριλίου 1994 εξελέγη από το Γ΄ Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, πρώτη σε σειρά εκλογής για την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, καθώς και στο Δ΄ Συνέδριο στις 22 Μαρτίου του 1997 κατά το οποίο, επανεξελέγη πρώτη σε ψήφους για την νέα Κεντρική Επιτροπή και η οποία στη συνέχεια την εξέλεξε για δύο θητείες στην Εκτελεστική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας. Τον Σεπτέμβριο του 1997 ορίστηκε από τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή, υπεύθυνη του τομέα Ανάπτυξης της Νέας Δημοκρατίας και από τον Μάιο του 2000 ορίστηκε Υπεύθυνη του τομέα Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Νέας Δημοκρατίας. Μετά τις εκλογές του 2000, είναι μέλος της Διαρκoύς Επιτροπής, της Βουλής, Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και της Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. Στις 29 Μαρτίου του 2002 κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ., αποδέχθηκε την πρόταση του Πρόεδρου του κόμματος Κ. Καραμανλή, να είναι υποψήφια Δήμαρχος της Αθήνας στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2002.
Στις 20 Οκτωβρίου του 2002 εξελέγη, η πρώτη γυναίκα στην ιστορία της πόλης των Αθηνών Δήμαρχος Αθηναίων, με ποσοστό 60,6%, που είναι το μεγαλύτερο που έχει πάρει ποτέ δήμαρχος στο δήμο της Αθήνας.
Τον Μάρτιο του 1992 της απονεμήθηκε από το Διεθνές Κέντρο Γυναικών το βραβείο "International Leadership Award" και τον Ιούνιο του 1993 της απονεμήθηκε από το 14ο Διεθνές Συμπόσιο "Fontana di Roma", ως εξέχουσα προσωπικότητα στο χώρο του Πολιτισμού.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, "Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά", το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d' Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το "Πεθαίνω σαν χώρα", το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα "Κατάλογοι 1-4" και το 1983 το θεατρικό του έργο "Η νέα εκκλησία του αίματος". Ακολούθησαν : "Η ανθρωπωδία. Η ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία" (πεζογράφημα), "Κατάλογοι 5-8" (1986-ποιητική ενότητα), "Το ύψωμα" (1990-θεατρικό έργο), "Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα" (1992-θεατρικό), "Κατάλογοι 9-Οι ορισμοί" (1994-ποιητική ενότητα), "Η αρχή της ζωής" (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου), "Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή" (2000 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου), "Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι" (2000 -ο μονόλογος "Λήθη" ανέβηκε το 1998 στο Παρίσι, στο Petit Odeon, από τον J.-C. Bailly, το 2001 στο Theatre de Bobigny από την A. Dimitriadis και το 2002 στο θέατρο Άττις από τον Θ. Τερζόπουλο), "Κατάλογοι 10-12" (2002-ποιητική ενότητα), "Ανθρωπωδία 1" και "Ανθρωπωδία 7" (2002 -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2003), "Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών" (2003 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου που ανέβηκε στον Εξώστη του Θεάτρου του Νότου), κ.ά. Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα. Μετά το 1980 συνεργάστηκε στενά με τις εκδόσεις "Άγρα", που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και, πιο πρόσφατα, με τις εκδόσεις "Σαιξπηρικόν" της Θεσσαλονίκης. Το ιστολόγιό του στο διαδίκτυο είναι: http://dimitrisdimitriadis.wordpress.com.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
