Σήμερα, έχοντας ήδη διανύσει το ένα τέταρτο του 21ου αιώνα και μέσα σε διαρκώς μεταβαλλόμενες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες, τα εκπαιδευτικά συστήματα, προκειμένου να προσαρμοστούν, αναζητούν λύσεις με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Ωστόσο, οι λύσεις δεν προκύπτουν ως διά μαγείας, αλλά μόνο μέσα από την ενδελεχή εξέταση και έρευνα των δυνατοτήτων της τεχνολογίας σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες όλων των συνιστωσών του συστήματος της εκπαίδευσης (εκπαιδευτές, εκπαιδευόμενοι, θεσμοί, κ.λπ.). Η εκπαίδευση αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα, όλες οι συνιστώσες του οποίου λειτουργούν συμπληρωματικά για την πρόοδο της κοινωνίας και των πολιτών της. Σήμερα, τα κριτήρια ποιότητας των εκπαιδευτικών διαδικασιών και περιβαλλόντων είναι περισσότερο από ποτέ εστιασμένα στον άνθρωπο και στην εμπειρία του μέσα σε αυτά. Το περιβάλλον είναι η έννοια-εργαλείο που διαμορφώνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο επιτελείται η μαθησιακή διαδικασία, ενώ κατά τη διαρκή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, είναι ουσιώδους σημασίας ο τρόπος διαμόρφωσης και λειτουργίας των κοινοτήτων μάθησης και πολύτιμο εργαλείο για τη συμμετοχή των εμπλεκομένων είναι η πραξιακή φιλοσοφία. Στο πρώτο κεφάλαιο αποσαφηνίζονται όροι σχετικά με την εκπαίδευση σε πολύτροπα περιβάλλοντα. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζονται θεωρίες μάθησης χρήσιμες για τον διδακτικό σχεδιασμό, αλλά και επιλεγμένες θεωρίες των μέσων, χρήσιμες στον σχεδιασμό μαθησιακών δραστηριοτήτων σε ψηφιακά περιβάλλοντα. Το τρίτο κεφάλαιο πραγματεύεται την έννοια της εκπαιδευτικής καινοτομίας μέσα στα ποικίλα στάδια της εκπαιδευτικής διαδικασίας και την έννοια της κουλτούρας της ενδοσχολικής επιμόρφωσης. Στο τέταρτο κεφάλαιο, στο πλαίσιο του σχεδιασμού και της ανάπτυξης περιεχομένου πολυμορφικού μοντέλου μάθησης, παρουσιάζεται ως μελέτη περίπτωσης η μουσική εκπαίδευση σε πολύτροπο περιβάλλον. Τέλος, στο πέμπτο κεφάλαιο προσεγγίζεται η έννοια του εκπαιδευτικού ρόλου και η δυναμική του συνεργατικού λόγου, καθώς δίνεται έμφαση στην εκπαιδευτική κουλτούρα.