Βιτσέντζος Κορνάρος (Συγγραφέας)

Ο Βιτσέντζος Κορνάρος έζησε στην Κρήτη το 1553 - 1613. Είναι ο πιθανότερος ποιητής του Ερωτόκριτου. Η οικογένειά του ήταν πολύ πλούσια. Ο Βιτσέντζος ήταν ο μικρότερος από τους πέντε γιούς του Βενετοκρήτου Ιακώβου Κορνάρου. Γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1553 στο χωριό Τραπεζούντα κοντά στην Σητεία. Κατάγεται από τους ευγενείς Κορνάρους της Σητείας. Έμεινε εκεί ώς το 1590, δηλαδή ώς τα τριανταπέντε του χρόνια. Η χρονολογία του γάμου του με την Μαριέτα Zeno είναι άγνωστη και το μόνο που ξέρουμε είναι ότι αυτός ο γάμος έγινε στον Χάνδακα. Η γυναίκα του ήταν από παλιά οικογένεια με μεγάλη κτηματική περιουσία. Από την γυναίκα του απέκτησε δύο κόρες, την Κατερούτσα και την Ελένετα. Μετά τον γάμο του και την μόνιμη πια εγκατάστασή του στην πόλη που γεννήθηκε, από το 1598-1600 έζησε μαζί με τα παιδιά του και την γυναίκα του. Υπάρχουν φήμες ότι ο Κορνάρος εγκαταστάθηκε στον Χάνδακα κοντά στους δύο αδερφούς του, τον Ιωάννη Φραγκίσκο και τον Αντρέα. Πέθανε στον Χάνδακα μετά τις 12 Αυγούστου του 1613 και θάφτηκε στο μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου. Η αιτία του θανάτου του είναι άγνωστη αλλά αν υπολογίσουμε ότι έζησε 35 χρόνια στην Σητεία, θα πρέπει να πέθανε γύρω στα 58 του χρόνια.

Δημήτρης Δεληγιάννης (Επιμέλεια)

Ο Δημήτρης Δεληγιάννης (Αιτωλία, 1952) ήταν Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης και Μουσειακής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Πτυχιούχος του Ινστιτούτου Καλών Τεχνών στην Ιστορία της Τέχνης και στη Μουσειολογία (Μ.Α.) του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου και Διδάκτωρ στην Ιστορία της Τέχνης (Ph.D) του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε σεμινάρια Ιστορίας της Τέχνης, Αισθητικής, Συντήρησης και Μουσειολογίας στο Μόναχο, στη Ρώμη και στο Άμστερνταμ. Διεξήγαγε επιστημονική έρευνα, οργάνωσε ερευνητικά προγράμματα επίσημων οργανισμών και συμμετείχε με ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας τα μαθήματα: "Εισαγωγή στην ιστορία της τέχνης", "Εισαγωγή στη νεότερη ελληνική τέχνη", "Παιδική ζωγραφική και Μοντέρνα τέχνη" και "Μουσειολογία και Μουσειοπαιδαγωγική της Τέχνης". Επίσης, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης μαθήματα σχετικά με τη Μουσειολογία και την Πολιτισμική διαχείριση. Υπήρξε εισηγητής των Μουσειακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, οργανώνοντας το πρώτο πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών Μουσειοπαιδαγωγικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα (1998-2005). Ίδρυσε και είχε τη διεύθυνση στο Εργαστήριο Μουσειακής Έρευνας & Εκπαίδευσης στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Δημοσίευσε τις μονογραφίες "Ο ζωγράφος Μπουζιάνης", "Ρουμανία - Ελληνισμός και τέχνη", βιβλία και άρθρα για τη νεότερη ελληνική και μεταβυζαντινή τέχνη, καθώς και μελέτες για τη μουσειακή εκπαίδευση. Τελευταίο έργο του ήταν το βιβλίο για παιδιά "Με τον Φειδία στην αρχαία Ολυμπία", υλοποίηση μιας εφηβικής ιδέας που είχε όταν το 1964 επισκέφθηκε ως μαθητής την Ολυμπία. Επίσης, είχε προλογίσει το έργο σύγχρονων καλλιτεχνών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Κριτικών Τέχνης (Aica-Hellas), της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης (Society of Greek Art Historians) καθώς και μέλος επιτροπών του Υπουργείου Πολιτισμού. Ακόμη, συμμετείχε στη διοργάνωση μουσειακών εικαστικών εκθέσεων (Εθνική Πινακοθήκη 1985, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Άνδρου 1989) και επιμελήθηκε ταινίες ντοκιμαντέρ για τη μεταβυζαντινή και νεότερη ελληνική τέχνη. Από το 1982 έως το 1987 εξέδιδε στην Αθήνα το περιοδικό τέχνης "Διπλή Εικόνα". Στο ίδιο διάστημα υπήρξε διευθυντής της σειράς "Βιβλιοθήκη της Τέχνης" των εκδόσεων Νεφέλη. Είχε συμμετάσχει σε πολλές εκπομπές ραδιοφώνου και στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ1 "Παρασκήνιο", ΕΤ3 κ.ά.). Στο έργο του έχουν αναφερθεί έγκριτοι μελετητές, σε επιστημονικές και καλλιτεχνικές εκδόσεις. Έφυγε από τη ζωή στις 16 Οκτωβρίου 2007 έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

λογοθέτης Πετράκης (Εικονογράφος)