Η εδραίωση των εργασιακών σχέσεων ως επιστημονικού αντικειμένου είναι στενά συνυφασμένη με το λεγόμενο `Εργατικό ζήτημα` που απασχολούσε τις ανεπτυγμένες βιομηχανικά κοινωνίες των τελών του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, και ειδικότερα την αμερικανική και τη βρετανική. Οι πολύ κακές συνθήκες εργασίας, οι χαμηλές αμοιβές, η απουσία βασικών εργατικών δικαιωμάτων, σε συνδυασμό με ευρύτερα προβλήματα που αφορούσαν στους όρους διαβίωσης και αναπαραγωγής της εργατικής τάξης, είχαν ως συνέπεια την όξυνση και ριζοσπαστικοποίηση των αντιδράσεων και την ανάδειξη των εργατικών προβλημάτων σε μείζον κοινωνικό ζήτημα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, πολλοί μελετητές των εργασιακών σχέσεων αντιτέθηκαν στην αρχή του laissez-faire και υποστήριξαν ότι οι ανισορροπίες που υπάρχουν στην αγορά εργασίας μεταξύ Κεφαλαίου και Εργασίας μπορούν εν μέρει να εξομαλυνθούν μέσα από την εγκαθίδρυση κάποιων ελάχιστων κοινών κανόνων που θα αφορούν το σύνολο των εργαζομένων, κυρίως μέσα από τη συλλογική διαπραγμάτευση και -δευτερευόντως- μέσα από την νομοθεσία. Από τις απαρχές τους, λοιπόν, οι εργασιακές σχέσεις, ως ερευνητικό πεδίο, ήταν προσανατολισμένες προς την επίλυση πρακτικών προβλημάτων στην αγορά εργασίας (problem solving). Η επιστημονική, συνεπώς, προσέγγιση των εργασιακών σχέσεων αντανακλά τόσο τις βασικές εξελίξεις στις εργασιακές σχέσεις και τα μείζονα εργασιακά ζητήματα, όσο και κυρίαρχα, ανά χρονική περίοδο, θεωρητικά ρεύματα στις κοινωνικές επιστήμες (οικονομικά, πολιτική επιστήμη, κοινωνιολογία, κ.ο.κ).
Στο βιβλίο αυτό εξετάζονται βασικές θεωρητικές προσεγγίσεις στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων, από τις απαρχές της ανάπτυξης του στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τις μέρες μας, καθώς και ορισμένα από τα ερευνητικά ζητήματα που απασχολούν τους σύγχρονους μελετητές του πεδίου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]