(...) Το έργο που μας σώθηκε έχει για θέμα του την εκπλήρωση της κατάρας που άφησε ο Οιδίποδας στους δυο γιους του, τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη, γιατί τον αγνόησαν στη δυστυχία του, να μην αξιωθούν να τον διαδεχτούν στην εξουσία και να πάνε αλληλοσκοτωμένοι ο ένας από το χέρι του άλλου. Για υλικό έχει την εκστρατεία των Αργείων κατά της Θήβας και τον αλληλοσκοτωμό των δυο αδελφών σε θανάσιμη μονομαχία. Η προϊστορία του δράματος είναι η εξής: Μετά την τραγική αυτοτύφλωση του Οιδίποδα και το διωγμό του απ` τη χώρα, ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης, τα παιδιά του, άφησαν την εξουσία στον αδελφό της μάνας τους Ιοκάστης, τον Κρέοντα. Αργότερα συμφώνησαν να βασιλεύουν εναλλακτικά από ένα χρόνο ο καθένας, όμως γρήγορα μάλωσαν, ο Ετεοκλής κράτησε ολόκληρη την εξουσία για τον εαυτό του και ανάγκασε τον αδελφό του να φύγει από τη χώρα. Ο Πολυνείκης κατέφυγε στο Άργος, όπου βασίλευε ο Άδραστος, παντρεύτηκε τη μια από τις δυο κόρες του και με τη βοήθεια του Αδράστου οργάνωσε την περίφημη εκστρατεία των `Επτά` εναντίον των Θηβών, που πήρε το όνομά της από τους επτά πολέμαρχους που οδήγησαν τη στρατιά από το Άργος στη Θήβα. (...)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
Η Στέλλα Μπαζάκου - Μαραγκουδάκη σπούδασε Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με σημαντικούς δασκάλους, όπως το Γιάννη Κακριδή, το Λίνο Πολίτη, το Στυλιανό Καψωμένο, τον Εμμανουήλ Κριαρά.
Δίδαξε φιλολογικά μαθήματα στη μακρόχρονη εκπαιδευτική της πορεία, τα περισσότερα χρόνια στη "Σχολή Μωραΐτη", όπου είχε και τη Διεύθυνση του Λυκείου.
Σε έγκυρα περιοδικά δημοσιεύθηκαν εργασίες, βιβλιοκρισίες για θέματα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και ομιλίες της σε συμπόσια εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού περιεχομένου. Από τον Ο.Ε.Δ.Β. εκδόθηκαν για τη Μέση Εκπαίδευση οι μεταφράσεις της στον "Πανηγυρικό" και το "Φίλιππο" του Ισοκράτη.
Μεταφράζει συστηματικά όλες τις τραγωδίες των τριών μεγάλων τραγικών ποιητών της Αρχαιότητας, που έφτασαν ως εμάς ολοκληρωμένες.
Αισχύλος (525 - 455 π.Χ.). Υπήρξε πολύ μεγάλος τραγικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, ίσως και μεγαλύτερος απ όλους γενικά τους άλλους ομοτέχνους του. Ήταν επίσης αρχιτέκτονας, σκηνοθέτης και μουσικός. Από τα έργα του 67 χάθηκαν και μόνο 7 διασώθηκαν ("Προμηθέας Δεσμώτης", "Ικέτιδες", "Πέρσες" και "Επτά επί Θήβαις", καθώς και η τριλογία του υπό τον τίτλο "Όρέστεια" που περιλαμβάνει τα μερικότερα έργα: "Αγαμέμνων", "Χοηφόροι" και "Ευμενίδες"). Ο Αισχύλος διακρίθηκε σαν μαχητής στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα. Πήρε εξάλλου, 13 πρώτα βραβεία από έργα του, εκτός από τα δεύτερα και τρίτα, που κατά καιρούς του απονεμήθηκαν σε αντίστοιχους διαγωνισμούς. Με το Αισχύλο η αρχαιοελληνική τραγωδία εξελίχθηκε, από τον αρχικό διθύραμβο, σε πολυπρόσωπη παράσταση και έφθασε στο μεσουράνημά της. Το ύφος του διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπειά του, το όλο δε έργο του για το βάθος, την πρωτοτυπία στη μορφή και την ισχυρότατη φαντασία του μεγάλου ποιητή. Κατά γενική, σχεδόν, αναγνώριση ο Αισχύλος υπήρξε μέγας και, από κάθε άποψη, ασύγκριτος δημιουργός. Πέθανε από ατύχημα στη Γέλα της Σικελίας, σε ηλικία 70 ετών, και τάφηκε εκεί. Κατά σχετική ανεπιβεβαίωτη παράδοση, μια χελώνα, πέφτοντας στο κεφάλι του από ψηλά, τον σκότωσε. Στον τάφο του οι Σικελοί Έλληνες ανάγειραν μετά μνημείο, στο οποίο χάραξαν επίγραμμα, που το είχε φτιάξει ο ίδιος ο Αισχύλος, διαισθανόμενος ίσως πως το τέλος του πλησίαζε.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
