Είμαστε περικυκλωμένοι από εξαιρετικά πολύπλοκα συστήματα. Για παράδειγμα, σκεφτείτε την κοινωνία που απαιτεί συνεργασία μεταξύ δισεκατομμυρίων ατόμων ή τις υποδομές τηλεπικοινωνιών που ενσωματνουν δισεκατομμύρια κινητά τηλέφωνα με υπολογιστές και δορυφόρους. Η ικανότητά μας να συλλογιζόμαστε και να κατανοούμε τον κόσμο μας απαιτεί τη συνεκτική δραστηριότητα δισεκατομμυρίων νευρώνων στον εγκέφαλό μας.

Η βιολογική μας ύπαρξη έχει τις ρίζες της σε απρόσκοπτες αλληλεπιδράσεις μεταξύ χιλιάδων γονιδίων και μεταβολιτών μέσα στα κύτταρά μας. Πίσω από κάθε πολύπλοκο σύστημα υπάρχει ένα δίκτυο που κωδικοποιεί τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των στοιχείων του συστήματος. Tα δίκτυα βρίσκονται στο επίκεντρο των πιο επαναστατικών τεχνολογιών του 21ου αιώνα, από την Google μέχρι το Facebook, τη CISCO και το Twitter. Τα δίκτυα διαπερνούν την επιστήμη, την τεχνολογία, τις επιχειρήσεις και τη φύση σε πολύ υψηλότερο βαθμό από ό,τι μπορεί να είναι εμφανές με μία πρόχειρη θεώρηση. Ουδέποτε θα καταλάβουμε τα πολύπλοκα συστήματα αν δεν αναπτύξουμε μία βαθιά κατανόηση των δικτύων πίσω από αυτά. Η εμφάνιση της Επιστήμης Δικτύων στην αυγή του 21ου αιώνα είναι μία ζωντανή απόδειξη ότι η επιστήμη μπορεί να ανταποκριθεί στην πρόκληση αυτή.

Ο Albert-László Barabási (γεν. 1967), Ρουμανικής καταγωγής Ουγγρο-Αμερικανός φυσικός, είναι διακεκριμένος καθηγητής και διευθυντής στο Center for Complex Network Research του Northeastern University, συνδεδεμένο μέλος στο Center of Cancer Systems Biology στο Dana–Farber Cancer Institute του Harvard University, και επισκέπτης καθηγητής στο Center for Network Science του Central European University. Ο Barabasi το 1999 εισήγαγε την έννοια των δικτύων άνευ-κλίμακας και πρότεινε το μοντέλο Barabási–Albert για να εξηγήσει την ευρεία εμφάνισή τους σε φυσικά, τεχνολογικά και κοινωνικά συστήματα, από το κινητό τηλέφωνο μέχρι τον Παγκόσμιο Ιστό ή διαδικτυακές κοινότητες. Είναι ο θεμελιωτής της Επιστήμης Δικτύων και για τη συνεισφορά του έχει τιμηθεί εξαιρετικά. Διατελεί μέλος της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών (2004), της ΕυρωπαΙκής Ακαδημίας (2007), της Ρουμανικής Ακαδημίας Επιστημών (2018). Είναι επίτιμος διδάκτορας του Technical University of Madrid (2011) και του Utrecht University (2018) και έχει λάβει πλήθος βραβείων και διακρίσεων.