Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789602880708
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
(. . .) Οι επίνικοι, είδος της ποίησης που καλλιέργησε ο Πίνδαρος για να υμνήσει τη νίκη ενός αθλητή σε κάποιον από τους τέσσερις μεγάλους πανελλήνιους αγώνες, έχουν δημόσιο χαρακτήρα, γιατί η τιμή δεν ανήκει μόνο στον νικητή αλλά και στην πατρίδα του. Τα Πύθια, που μας ενδιαφέρουν εδώ, κατείχαν τη δεύτερη σε σημασία θέση μετά τα Ολύμπια και διοργανώνονταν, όπως είπαμε, τον τρίτο χρόνο κάθε ολυμπιάδας κατά το μήνα Βουκάτιο, που αντιστοιχεί στον αθηναϊκό μήνα Μεταγειτνιώνα (Αύγουστος-Σεπτέμβριος). Φαίνεται ότι θεσπίστηκαν σε ανάμνηση της δολοφονίας ενός μυθικού δράκοντα, του Πύθωνα, από τον Απόλλωνα και την ανάληψη της εξουσίας στον ιερό χώρο των Δελφών από τον θεό. Αρχικά οι αγώνες τελούνταν κάθε οκτώ χρόνια, αλλά από το 582 π.Χ. και εξής η διοργάνωσή τους γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια από τη δελφική Αμφικτυονία. Έπαθλο για τον νικητή ήταν ένα στεφάνι από δάφνη, το ιερό φυτό του Απόλλωνα. Ο Αριστοτέλης σε συνεργασία με τον μαθητή του Καλλισθένη συνέταξε έναν κατάλογο Πυθιονικών πλουτισμένο με ιστορικές πληροφορίες (Πυθιονικών αναγραφή). (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
Ο Δανιήλ Ι. Ιακώβ γεννήθηκε στη Βέροια το 1947. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. και μετεκπαιδεύτηκε επί διετία στο πανεπιστήμιο της Τυβίγγης (Γερμανία). Ευτύχησε να έχει δασκάλους τους αείμνηστους Στυλιανό Καψωμένο και Λίνο Πολίτη, καθώς και τον διακεκριμένο καθηγητή Richard Kannicht. Το 1982 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. και στη συνέχεια εξελίχθηκε σε όλες τις βαθμίδες της ακαδημαϊκής ιεραρχίας. Το 1992 εξελέγη καθηγητής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Α.Π.Θ. Κύριοι τομείς των ερευνητικών του ενδιαφερόντων είναι η αρχαία ελληνική τραγωδία, ο Πίνδαρος και η «Ποιητική» του Αριστοτέλη. Κατά καιρούς τον απασχόλησαν ζητήματα επιβίωσης της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας στη νεοελληνική γραμματεία. Στις πολυάριθμες μεταφράσεις του συγκαταλέγεται το βιβλίο του Bruno Snell «Η ανακάλυψη του πνεύματος», Αθήνα 1981.
Ο Πίνδαρος, ο μεγαλύτερος από τους λυρικούς ποιητές της Ελλάδος και η φωνή των Δελφών για περισσότερο από σαράντα χρόνια, γεννήθηκε στο Κυνός Κεφαλές, ένα χωριό κοντά στις Θήβες, γύρω στο 518 π.Χ. Ήταν γιος του Δαΐφαντου, ο οποίος ανήκε στην αρχαία και αριστοκρατική οικογένεια των Αιγιδών. Έμαθε μουσική από τα μικρά του χρόνια από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν φημισμένος μουσικός αυλού και από τους έξοχους Αθηναίους μουσικούς Αγαθοκλή και Απολλόδωρο. Έζησε το περισσότερο μέρος της ζωής του στην Θήβα και στους Δελφούς, όπου το μαντείο τού είχε αναθέσει να εκφωνεί ύμνους προς τους Θεούς.
Οι Θηβαίοι τον ονόμαζαν "ο αετός των Θηβών" και τον σύγκριναν με το πολύβουο ρέμα του ποταμού. Ο Πίνδαρος, κατά την διάρκεια της ζωής του, είχε τιμηθεί από όλες τις ελληνικές πόλεις για τα ποιήματα του και είχε προσκαλεστεί συχνά από βασιλείς και τύραννους στις αυλές τους, ιδιαίτερα από τον Αμύντα της Μακεδονίας, Αρκεσίλαο της Κυρήνης, Θήρωνα του Ακράγαντος και Ιέρωνα των Συρακουσών, όπου έζησε από το 476 μέχρι το 472 π.Χ. Το 438 π.Χ., σε ηλικία ογδόντα ετών, πέθανε στο θέατρο του Άργους, την στιγμή που εκφωνούσε ένα από τα ποιήματα του. Οι Αθηναίοι τον είχαν τιμήσει κάνοντάς τον πρόξενο και μετά τον θάνατον του, του έστησαν μπρούτζινο άγαλμα. Οι δε Θηβαίοι του είχαν επιβάλλει πρόστιμο, επειδή εγκωμίασε εχθρική πόλη, την Αθήνα, αλλά αργότερα έκτισαν ναό κοντά στο σπίτι του, για να τον τιμήσουν. Ο Πίνδαρος έγραψε ένα τεράστιο αριθμό ποιημάτων τα οποία είχαν ταξινομηθεί από τους Αλεξανδρινούς συγγραφείς σε δέκα επτά βιβλία. Η ποίηση του περιελάμβανε διθυράμβους, παιάνες, σχόλια, εγκώμια, προσόδια, παρθένια και επινίκια. Τα τελευταία είναι τα μόνα σωζόμενα έργα του, ενώ από τα υπόλοιπα έχουν απομείνει μόνο μερικά κομμάτια. Τα Επινίκια ήταν ύμνοι που εξυμνούσαν τους νικητές των αγώνων και απαγγέλλονταν από τον χορό, συνήθως στο τόπο της νίκης ή κατά την διάρκεια τελετής προς τιμήν του νικητού, μετά την επιστροφή του στο σπίτι. Περιείχαν 14 Ολυμπιακές, 12 Πύθια, 11 Νεμέα και 8 Ίσθμια ωδές. Τα ποιήματα του Πίνδαρου χαρακτηρίζονται από μεγαλειότητα σκέψεως, έκφραση, μέτρο και αρμονική σκέψη και περιέχουν έντονα θρησκευτικά συναισθήματα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γιάννης Οικονομίδης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το 1967 και σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ. Έχει κερδίσει δύο φορές το πρώτο βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας με τις ταινίες "Σταδιακή βελτίωση του καιρού" το 1992 και "Μόνο μυρίζοντας γιασεμί" το 1994.
Το "Σπιρτόκουτο" είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, που σκηνοθέτησε το 2003.
Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, "Η ψυχή στο στόμα" συμμετείχε στην 45η Διεθνή Εβδομάδα Κριτικής των Καννών το 2006.
