Η παραχώρηση από το Δημόσιο εκτάσεων για αποκατάσταση ακτημόνων καλλιεργητών σε συνδυασμό με την αναγκαστική απαλλοτρίωση εκτάσεων για εγκατάσταση σε αυτές ακτημόνων καλλιεργητών, γηγενών ή προσφύγων, πραγματοποιούνται στη βάση ενός πολύπλοκου νομικού μηχανισμού. Ο μηχανισμός αυτός χαρακτηρίζεται από την παρουσία των λεγόμενων ανώμαλων δικαιοπραξιών, που αποτελούν εντυπωσιακό δείγμα επιεικούς δικαίου, μέσω της δυνατότητας επικυρώσεώς τους.
Στο παρόν αναλύονται οι εμπράγματες σχέσεις στο Εποικιστικό Δίκαιο, η συνταγματική διάσταση της εποικιστικής νομοθεσίας, η περιέλευση της κυριότητας στους κληρούχους (διανομή, παραχωρητήριο, διάθεση κλήρων, αρχή της μη κατάτμησης - εξαιρέσεις, δημιουργία μη άρτιων οικοπέδων), οι δουλείες και η υποθήκη στο Δίκαιο του Εποικισμού, η εγκατάσταση στον κλήρο, οι ανώμαλες δικαιοπραξίες και η επικύρωσή τους, διάφορα ειδικά θέματα (χρησικτησία, προστασία κληρούχων, ζητήματα κληρονομίας, καταχρηστική άσκηση δικαιώματος).
Ταυτόχρονα, λήφθηκε υπ’ όψιν η πλούσια νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων που έχει στο ενεργητικό της τη διάπλαση των εποικιστικών σχέσεων κατά τρόπο που να ευνοεί την εκπλήρωση των στόχων της εποικιστικής νομοθεσίας.