«Συνεπώς μια υλιστική προσέγγιση δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένη με την πρόσθεση της υλιστικής ανάλυσης της καταπίεσης των γυναικών στην ανάλυση της καταπίεσης των εργατών που έγινε από τον Μαρξ και στη συνέχεια απ ό τους μαρξιστές [...] Ο φεμινισμός τροπ οποιεί αναγκαστικά το ‘μαρξισμό’ με πολλούς τρόπους: πρώτον, επειδή είναι αδύνατο γι’ αυτόν να αποδεχτεί τον περιορισμό του μαρξισμού μονάχα στην ανάλυση του κεφαλαίου· δεύτερον, δεδομένου πως ο αγώνας μεταξύ εργατών και καπιταλιστών δεν είναι ο μόνος αγώνας, αυτός ο ανταγωνισμός δεν μπορεί πλέον να θεωρείται ως η μοναδική δυναμική της κοινωνίας· και τρίτον, επειδή τροποποιεί επίσης την ανάλυση του κεφαλαίου από μέσα.»