Guy Debord (Συγγραφέας)

Ο Γκυ Ντεμπόρ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1931. Μέλος του κινήματος των λετριστών μεταξύ 1951-52 (σχεδόν από τα δεκαεννιά του), συμμετείχε στις διαδηλώσεις εναντίον του πολέμου της Αλγερίας και υπήρξε επίσης, για σύντομο διάστημα, μέλος της ομάδας "Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα". Μεταξύ 1954-57 συνεργάστηκε με έντυπα στα οποία δημοσιεύονταν οι έρευνες του κινήματος ("Potlatch", "Ion", "Les levres nues", "Internationale Letriste"). Όταν οι λετριστές διασπάστηκαν σε τάσεις, εξαιτίας της κίνησης για το "ξεπέρασμα της τέχνης", έλαβε μέρος στη δημιουργία των "Καταστασιακών", με την ίδρυση της Καταστασιακής Διεθνούς (Internationale Situationniste), το 1957. Σε σύγκριση με τον καλλιτεχνικο-διανοούμενο χώρο των λετριστών, οι καταστασιακοί αποκτούν έναν πιο ξεκάθαρο πολιτικό προσανατολισμό στις αρχές της δεκαετίας του '60. Το έργο του Ντεμπόρ, "Η κοινωνία του θεάματος" (1967), στο οποίο διαγράφεται με ριζοσπαστικούς όρους η παρακμή του ύστερου καπιταλισμού, μαζί με την "Επανάσταση της καθημερινής ζωής" του Ραούλ Βανεγκέμ, ασκούν τον πιο καθοριστικό ρόλο στην εξέγερση του γαλλικού Μάη του '68. Παράλληλα με το συγγραφικό του έργο, ως ενσαρκωτής της εναντίωσης στον κινηματογράφο ως θέαμα, ο Ντεμπόρ γυρίζει τις ταινίες: "Hurlements en faveur de Sade" ["Ουρλιαχτά για χάρη του Σαντ"], ταινία μεγάλου μήκους χωρίς καθόλου εικόνες, με αποσπάσματα διαλόγων διάρκειας 20΄ διάσπαρτα μέσα σε 60΄ σιωπής, 1952, "Sur le passage de quelques personnes a travers une assez courte unite de temps" ["Σχετικά με το πέρασμα ορισμένων προσώπων μέσα από μια αρκετά μικρή χρονική ενότητα"], μικρού μήκους, 20΄, 1959, "Critique de la separation" ["Κριτική του διαχωρισμού"], μικρού μήκους, 20΄, 1961, "La Societe du spectacle" ["Η κοινωνία του θεάματος"], 1973, "In girum imus nocte et consumimur igni" ["Γυρνάμε μέσ' στη νύχτα, καταναλωμένοι απ' τη φωτιά"], 1978, "Guy Debord, son art, son temps" ["Γκυ Ντεμπόρ, η τέχνη και η εποχή του", αυτοβιογραφικό "φιλμ-σαμποτάζ" πάνω στη ζωή του, από κοινού με την Brigitte Cornand, για το Canal Plus], 1994. Έβαλε ο ίδιος τέλος στη ζωή του (αυτοπυροβολήθηκε), στο αγρόκτημά του, στο Σαμπώ της κεντρικής Γαλλίας, στις 30 Νοεμβρίου 1994.

Asger Jorn (Επιμέλεια)

Εμπνευσμένος και πολυτάλαντος καλλιτέχνης, ψυχή πρωτοποριακών ομάδων των Μεταπολεμικών χρόνων, όπως η COBRA, το Διεθνές Κίνημα για ένα Φαντασιακό Μπάουχαους και η Καταστασιακή Διεθνής, φιλόσοφος και εραστής της ζωής και του ταξιδιού, διεθνιστής αγωνιστής με την ευγενέστερη σημασία του όρου και λάτρης των παραδόσεων του γενέθλιου τόπου του, που τις μελέτησε καταλήγοντας σε συναρπαστικά συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης, ο Γιόρν συνεισέφερε αποφασιστικά στη μετεστραμμένη ζωγραφική και την ενιαία πολεοδομία, δημιούργησε την καταστασιακή τοπολογία, την γενική καταστασιολογία και την τριλεκτική μέθοδο, έφτιαξε μαζί με τον Γκυ Ντεμπόρ δύο μοναδικά πειραματικά βιβλία, έγραψε εκατοντάδες ριζοσπαστικά δοκίμια αισθητικής καταφέροντας αποφασιστικά χτυπήματα στις ακαδημαϊκές συλλήψεις της, υπήρξε ο πληθωρικότερος στον κόσμο κεραμίστας, ανανέωσε μαζί με τον Πιερ Βέμεερ την τέχνη των ταπισερί αναζωογονώντας τις θεματικές της σκανδιναβικής κουλτούρας, δούλεψε σε στενή πάντα επαφή με καλλιτέχνες από τον χώρο της αρχιτεκτονικής και της λογοτεχνίας (από τους οποίους θα ξεχωρίσουμε τον μεγάλο δανό συγγραφέα και φίλο του A. Schade) και, φυσικά, δεν σταμάτησε ποτέ να ζωγραφίζει. Το Περί Μορφής, ύμνος αλλά ταυτόχρονα και βαθιά συστηματική έρευνα της πεμπτουσίας της Τέχνης, είναι αυτό ακριβώς που υπόσχεται: η σκιαγραφία μίας μεθοδολογίας των τεχνών από έναν φλογερό καλλιτέχνη, στην προσπάθειά του ν΄ απαντήσει όσο πιο έγκαιρα και πειστικά γινόταν σ΄ ένα ερώτημα που παραμένει απολύτως επίκαιρο και είναι ίσως σήμερα ακόμα πιο φλέγον από τότε: ποια είναι η θέση των τεχνών και η παιδεία που πρέπει να λαμβάνει ο καλλιτέχνης την εποχή της μηχανής;

Μ. Τ. (Μεταφραστής)