Εν πτήσει
zoom in

Με τον Αλέκο συνταξιδεύαμε στην πτήση 202 της Ολυμπιακής Αεροπορίας για το Παρίσι. Καθόμασταν δίπλα, μ` ένα κάθισμα ανάμεσά μας κενό, που λειτουργούσε σαν γέφυρα. Είχα πάρει μαζί μου ένα αχαράκωτο καινούριο μπλοκάκι, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο. Φυσικά, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, ενυπήρχε η σκέψη να του ζητούσα να κάνει μερικά σχέδια κατά τη διαδρομή, εφόσον κι εκείνος θα ήθελε. Πάντα, εδώ και χρόνια, όποτε συναντιόμασταν, έφευγα με ένα δικό του σχέδιο, είτε στο χάρτινο τραπεζομάντιλο του εστιατορίου είτε σε κουτί τσιγάρα είτε σε χαρτοπετσέτα.
Καθώς βρεθήκαμε κι οι δυο ευδιάθετοι και άνετοι, χωρίς πολυκοσμία γύρω μας, αυθόρμητα μου γεννήθηκε η σκέψη εγώ να γράφω κάτι, να του το περνώ κι εκείνος μετά να σχεδιάζει. Του το είπα και η ιδέα του άρεσε. Ανταποκρινόταν στη βαθιά του επιθυμία της συνεργασίας του γραπτού λόγου με τη ζωγραφική. Μια παράδοση που στα χρόνια του Μεσοπολέμου στη Γαλλία είχε δώσει άριστους καρπούς.
Κι αρχίζω να γράφω. Του περνώ την πρώτη σελίδα και βλέπω πως καθυστερεί πολύ ώσπου να μου την επιστρέψει. Σχεδιάζει με πάθος, πάνω στα γόνατα, χωρίς να κατεβάσει το πτυσσόμενο τραπεζάκι της μπροστινής του θέσης. Στο μεταξύ, ο ληθαργημένος γραφιάς ξυπνάει μέσα μου, οι ιδέες αρχίζουν να γεννιούνται και θέλω να μου επιστρέψει το τετράδιο γρήγορα για να συνεχίσω. Δεν του λέω όμως τίποτα για να μην τον πανικοβάλω. Σε λίγο, μου επιστρέφει το μπλοκ για να γράψω. Κι αυτό έγινε την πρώτη μιάμιση ώρα της πτήσης.
Μετά τον είδα που είχε κουραστεί. Μου είπε να σταματήσουμε και να συνεχίσουμε μια άλλη φορά. Του είπα πως έπρεπε να διατηρήσουμε το `χάπενινγκ` αυτούσιο και να μην επανέλθουμε. Να το κυκλοφορήσουμε κιόλας για τις Γιορτές. Εν είδει λευκώματος. Για το 2001. Στο προτελευταίο του σχέδιο έγραψε 2000. `Είναι για του χρόνου`, του λέω. `Καλά, θα το διορθώσω`. Κι αυτό το μαύρο τετραγωνάκι που βλέπετε στη μέση του προτελευταίου σχεδίου του είναι η εικαστική διόρθωση που έκανε. Ενσωμάτωσε το λάθος στο σχέδιο, δημιουργώντας αυτή την `ταφόπλακα` στο χρόνο που θα είχε περάσει τον καιρό της έκδοσης.
Μόλις προσγειωθήκαμε, μας περίμενε ο Νίκος Τριαντάφυλλου, με το αμάξι του, για να μας πάει στο Παρίσι. Είναι κοινός φίλος. Απ` αυτόν εξάλλου είχα πληροφορηθεί ότι θα συνταξίδευα με τον Φασιανό, εξ ου και η σκέψη να προμηθευτώ με χαρτί και μολυβί. Του οφείλουμε τη γέννηση του μικρού αυτού τετραδίου. Να είναι καλά!

Βασίλης Βασιλικός

Βασίλης Βασιλικός (Συγγραφέας)

Ο Βασίλης Βασιλικός του Νικολάου γεννήθηκε στην Καβάλα στις 18 Νοεμβρίου 1934. Σπουδές: Λύκειο Καρυωτάκη (Καβάλα), Σχολή Βαλαγιάννη, Αμερικάνικο Κολέγιο Ανατόλια (Θεσσαλονίκη), Νομική Σχολή (ΑΠΘ), Yale University - Drama School, SRT - School of Radio and Television (Νέα Υόρκη) για τηλεσκηνοθεσία. Bοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής (Dr) σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), ερασιτέχνης ηθοποιός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής στην ΕΡΤ-1 (1981-1984), Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων (1994-1996), Πρέσβης εκ προσωπικοτήτων της Ελλάδας στην Ουνέσκο (1996-2004), Πρόεδρος της Εταιρίας Συγγραφέων (2001-2005). Τιμητικές διακρίσεις: Βραβείο των "12" (1961, για την τριλογία "Το φύλλο. Το πηγάδι. Τ΄ αγγέλιασμα"), Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1980, για το "Τελευταίο Αντίο") το οποίο δεν αποδέχθηκε, Διεθνές βραβείο Meditteraneo (1970). Επίτιμος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών στην έδρα της Φιλολογίας, Ταξιάρχης Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας (1984), Μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων με έδρα το Στρασβούργο, Μέλος του Δ.Σ. των Γάλλων συγγραφέων (Maison des Ecrivains. Γαλλία, 1990-1993). Είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας μετά τους Καζαντζάκη, Ρίτσο, Καβάφη. Βιβλία του έχουν εκδοθεί και στην γραφή Μπράιγ. Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχουν μια κόρη, την Ευρυδίκη.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Αλέκος Φασιανός

Αλέκος Φασιανός (Εικονογράφος)

Ο Αλέκος Φασιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. (1956-1960, εργαστήριο Γ. Μόραλη). Αγάπησε και μελέτησε την αρχαία ελληνική αγγειογραφία και τη βυζαντινή εικονογραφία. Παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des beaux-arts του Παρισιού, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης (1962-1964), κοντά στους Clairin και Dayez. Το 1966 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, ενώ από το 1974 ζει και εργάζεται μεταξύ Παρισιού και Αθήνας. Από το 1959, χρονιά της πρώτης ατομικής του παρουσίασης στην Αθήνα, έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Μόναχο, Τόκυο, Αμβούργο, Ζυρίχη, Μιλάνο, Βηρυτό, Στοκχόλμη, Λονδίνο κ.ά. Συμμετείχε επανειλημμένα σε ομαδικές εκθέσεις και γνωστές διεθνείς διοργανώσεις ανά την υφήλιο. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι: Salon comparaisons (Παρίσι 1970), Biennale του Sao Paulo (1971) και Βενετίας (1972), Graphics Biennale του Baden-Baden (1985) κ.ά. Ο Φασιανός ασχολήθηκε επίσης με τη χαρακτική, το σχεδιασμό αφισών, καθώς και τη σκηνογραφία, συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο Αθηνών ("Αμερική" του Κάφκα, 1975, "Ελένη" του Ευριπίδη, 1976, "Όρνιθες" του Αριστοφάνη, 1978 κ.ά.). Ανέλαβε την εικονογράφηση αρκετών βιβλίων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γνωστών ποιητών και συγγραφέων. Ξεχωρίζουν τα ονόματα των Ο. Ελύτη, L. Aragon, G. Apollinaire, Κ. Ταχτσή, Κ. Καβάφη, Α. Εμπειρίκου, Γ. Ρίτσου, Β. Βασιλικού κ.ά. Έργα του κοσμούν επίσης ειδικές εκδόσεις τέχνης, όπως λευκώματα με θέμα αρχιτεκτονικά τοπία, όψεις πόλεων κ.λπ. Έχει επίσης εκδώσει και δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά. Για το σύνολο της δουλειάς του έχουν γυριστεί τέσσερα φιλμς για την ελληνική και τη γαλλική τηλεόραση, ενώ κυκλοφορούν μονογραφίες που αναφέρονται στην εικαστική παραγωγή του.


Εκδότης:
Τόπος Έκδοσης:
Αθήνα
Τόμος:
1
Δέσιμο:
Σκληρόδετο
Σελίδες:
39
Διαστάσεις:
21x14
Βάρος:
0.157 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση