Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789602114285
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Το φαινόμενο της μετανάστευσης είναι αδιάρρηκτα δεμένο με την ιστορία της νεότερης ελληνικής κοινωνίας. Το βιβλίο τούτο αναπτύσσει έναν επίκαιρο προβληματισμό μελετώντας την ιστορία της μεταπολεμικής μετακίνησης Ελλήνων εργατών προς τη Βορειοδυτική Ευρώπη. Βασισμένο σε πλούσιο γραπτό και προφορικό υλικό, προσεγγίζει το θέμα από πολλές και διαφορετικές πλευρές αναδεικνύοντας εντυπωσιακά τόσο την πολυπλοκότητα όσο και το εύρος του. Αναλύει τους παράγοντες και τους μηχανισμούς που οδήγησαν πολλούς Έλληνες στο Βέλγιο για να εργαστούν στα ανθρακωρυχεία. Εξετάζει την αλληλόδραση των Ελλήνων μεταναστών με την κοινωνία υποδοχής και τις άλλες ομάδες ξένων και συσχετίζει την κατηγοριοποίησή τους από το γηγενή πληθυσμό με την κοινωνική τους προέλευση και το εργασιακό τους καθεστώς. Παρακολουθεί τέλος την εξέλιξη των κοινωνικών θέσεων και των πολιτιστικών συστημάτων, την επίδραση της μεταναστευτικής εμπειρίας στην καθημερινότητα καθώς και τους μετασχηματισμούς στις ταυτότητες και τις στρατηγικές των Ελλήνων εργατών στο Βέλγιο από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 ως το 1980.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Αντώνης Λιάκος γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα. Είναι ιστορικός, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στα 1969-1973 φυλακίστηκε από τη Δικτατορία. Πτυχιούχος στα 1977, συνέχισε με υποτροφία του ΙΚΥ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία, διδακτορική διατριβή στη νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο ΑΠΘ, 1984. Δίδαξε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ μεταξύ 1981-1990. Το 1988-1989 ήταν Honorary Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Birmingham. Το 1995 ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας και στο Πανεπιστήμιο του Sydney στην Αυστραλία. Το 1996-1997 ήταν Visiting Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Princeton, ΗΠΑ. Το 2001 ήταν επισκέπτης καθηγητής στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι και το 2003 στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Διετέλεσε καθηγητής της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το ερευνητικό και συγγραφικό έργο του αφορά την νεώτερη και σύγχρονη ιστορία, ειδικότερα την ιστορία της συγκρότησης των εθνικών κρατών στην Ελλάδα και στην Ιταλία, την κοινωνική ιστορία και την ιστορία της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει βιβλία (το ένα στα ιταλικά) και μελέτες δημοσιευμένες σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά επιστημονικά περιοδικά και ειδικούς τόμους.
Έχει διατελέσει μέλος της Εφορείας των Γενικών Αρχείων του Κράτους, της Επιτροπής Ιστορίας της Εθνικής Τράπεζας, και άλλων πρωτοβουλιών οργάνωσης της ιστορικής έρευνας. Διηύθυνε εκδοτικές σειρές Ιστορίας στις εκδόσεις "Γνώση", "Θεμέλιο" και τώρα "Νεφέλη", και αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Το Βήμα". Οι πρώτες δημοσιευμένες εργασίες του ήταν: "Οι φιλελεύθεροι στην επανάσταση του 1862: Ο πολιτικός σύλλογος "Ρήγας Φεραίος"" (1980), "Η διάθλαση των επαναστατικών ιδεών στον ελληνικό χώρο 1830-1850" (1983), "Οι δυνατότητες πρόσληψης του μαρξισμού στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα" (1984), "Η Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης (Φεντερασιόν) και η Σοσιαλιστική Νεολαία: Τα καταστατικά τους" (1985).
