Σκοποί της μνημονιακής νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής είναι:
Η μείωση μισθών και συντάξεων, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων και η αύξηση των κερδών, η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης και προοπτικά της ανώτατης εκπαίδευσης, η εκχώρηση των οικονομικών δραστηριοτήτων και η εκποίηση της περιουσίας του Δημοσίου στους καπιταλιστές και τέλος η πειθάρχηση των εργαζομένων και των πολιτικών και συνδικαλιστικών οργανώσεών τους. Για την ιδεολογική στήριξη και προπαγάνδιση αυτής της πολιτικής συστρατεύθηκε πλήθος αστών οικονομολόγων.
Εδώ σχολιάζουμε τους Reinhart / Rogoff, Blanchard / Leigh, Γιαννίτση και Πισσαρίδη / Αζαριάδη / Ιωαννίδη.
Και οι αριστεροί οικονομολόγοι τι έχουν αντιπαραθέσει;
Απολύτως τίποτα. Έχουν όμως εκθέσει, αθώα έως κολάσιμα, αφελείς απόψεις για την αντιμετώπιση της κρίσης. Όπως εκείνες για επιστροφή στη δραχμή, για φθηνή χρηματοδότηση του Δημοσίου από την Τράπεζα της Ελλάδος, για την ίδρυση μιας κρατικής τράπεζας, η οποία θα αναλάβει τη χρηματοδότηση του Δημοσίου, και τέλος για το απεχθές, επαχθές και άδικο δημόσιο χρέος που το Δημόσιο δικαιούται να μην πληρώσει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]