Όλοι οι λαοί της γης ως ανθρώπινες κοινωνίες έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Κάτι όμως το ιδιάζον ξεχωρίζει καθένα από τους υπόλοιπους. Αυτό είναι το σήμα, το σημάδι του. Είναι σημείον του σώματός του ιδιαίτερο και εντυπωσιακό που εξαίρεται, γίνεται σημαία και ύμνος του και εκπέμπεται.

Το σήμα ενός έθνους εκφράζει το είδος του που το διαφοροποιεί από το γένος.

Στον καθορισμό και αποδοχή του "σήματος" χρειάζεται γνώση κοι βούληση. Το σήμα ενός έθνους ως σήμαντρον σημαίνει. Εκπέμπει και διακηρύσσει κάτι. Εκφράζει (ως αριφραδές) δύο κυρίως πράγματα: από που έρχεται και που πηγαίνει. (Πόθεν και ποι). Εξαίρει ένα στοιχείο, το προβάλλει σε όλους τους άλλους με τους οποίους συναγελάζεται και συνυπάρχει, το θεωρεί ως "σήμα κατατεθέν".

Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι να εξαχθεί αυτό το "είδος", το διαστέλλον από τα όμοια.

Η γνωσιολογία μας διδάσκει ότι δεν έχομε γνώση ενός αντικειμένου χωρίς την επιμελημένη (όχι εική) συγκέντρωση των πολλών σε unum, χωρίς την υπαγωγή των σε ένα κέντρο, ώστε να γίνουν ομόκεντρα. Χωρίς αυτή την διαδικασία δεν επιτυγχάνεται η γνώση και η κατανόηση.