Άμεσα διαθέσιμο
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789602042632
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Το βιβλίο ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ θέλει να αφηγηθεί, με τους τρόπους του, μια μακραίωνη ιστορία, τη σχέση των Ελλήνων με τη θάλασσα, τη δική τους μεσογειακή θάλασσα που τη μοιράζονταν από τη χαραυγή της ιστορίας με άλλους λαούς. Είκοσι επτά συγγραφείς, από τη δική του σκοπιά και ειδικότητα ο καθένας, επιχειρούν μία προσέγγιση του Αιγαίου και του Ιονίου, αλλά και γενικότερα της Μεσογείου διαχρονικά και πολυδιάστατα. Οι ναυτικοί, η ναυσιπλοΐα, τα πλοία, τα λιμάνια, η διακίνηση των αγαθών, η οικονομία, η αρχιτεκτονική, η μουσική και τα τραγούδια, η εικαστική πρόσληψη και η λογοτεχνική έμπνευση, η παραδοσιακή ενδυμασία και η καθημερινότητα, οι πειρατές και οι κουρσάροι, το δουλεμπόριο, τα ναυάγια, δημιουργούν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό από τη συνάντηση των κυμάτων με τα ξύλινα ή σιδερένια πλοία, με τα νησιά και τις ηπειρωτικές ακτές και συνθέτουν ένα πολύβουο πλήθος που κινείται ασταμάτητα πάνω στη θάλασσα των Ελλήνων.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
Ο Δημήτρης Φιλιππίδης (γ. 1938) είναι αρχιτέκτονας (ΕΜΠ, 1962), μετά το 1975 καθηγητής πολεοδομίας και σήμερα ομότιμος καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Εργάστηκε σε διάφορα γραφεία εκπονώντας αρχιτεκτονικές και πολεοδομικές μελέτες (1964-1995) και διακρίθηκε σε διαγωνισμούς. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και κριτικές βιβλίων για την ελληνική παραδοσιακή και σύγχρονη αρχιτεκτονική, την πολεοδομία και την εκπαίδευση των αρχιτεκτόνων. Έχει γράψει δεκαπέντε βιβλία: "Νεοελληνική αρχιτεκτονική" (1984), "Για την ελληνική πόλη" (1990), "Είκοσι θέσεις για την πολεοδομία" (1990), "Το σκυρόδεμα στην ελληνική αρχιτεκτονική του εικοστού αιώνα" (1992), "Μεσογειακά σπίτια: Ελλάδα" (1994), "Λύσανδρος Καυταντζόγλου" (1995), "Πέντε δοκίμια για τον Κωνσταντινίδη" (1997), "Διακοσμητικές τέχνες" (1998), "Μοντέρνα αρχιτεκτονική στην Ελλάδα" (2001), "Προάστια και εξοχές της Αθήνας του ΄30" (2006), "Αρχιτεκτονικές μεταμορφώσεις" (2006), "Νεοκλασικές πόλεις στην Ελλάδα" (2007), "Οικοδομικό τετράγωνο 19 (2009), "Εφήμερη και αιώνια Αθήνα" (2009), "Δημήτρης Πικιώνης" (2009). Έχει επιμεληθεί αφιερώματα και μονογραφίες αρχιτεκτόνων, καθώς και τους έξι πρώτους τόμους της σειράς "Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική" (1980-1988).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Σπύρος Ι. Ασδραχάς, ένας από τους μεγαλύτερους ιστορικούς της χώρας μας, γενήθηκε στο Aργοστόλι της Κεφαλονιάς, το 1933.
ΣΠOYΔEΣ
1960. Πτυχίο Iστορικού Tμήματος Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Aθηνών
1965-1967. Yπότροφος του IKY για μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι
1972. Doctorat de 3e Cycle (EPHE, VI Section - Paris 7) στην οικονομική και κοινωνική ιστορία.
1976. Eleve diplome της EPHE, IVe Section.
AKAΔHMAΪKEΣ ΔPAΣTHPIOTHTEΣ
1. Διδασκαλία
1974-1984. Charge de Conferences στην EPHE, IVe Section
1976-1977. Charge de Cours στο Πανεπιστήμιο Paris-IV
1982-1998. Professeur associe στο Πανεπιστήμιο Paris I, Pantheon-Sorbonne. Διεύθυνση DEA και διδακτορικών διατριβών στο πλαίσιο των etudes Doctorales του Πανεπιστημίου Paris I.
1986-1988. Charge de Conferences στην EHESS.
1993-2005. Eβδομαδιαία σεμινάρια στο KNE/EIE με θέμα: "Προβλήματα οικονομικής ιστορίας, IE΄-IΘ΄αι."
2. Eρευνητικές δραστηριότητες
1961-1965. Bοηθός έρευνας στο KNE/EIE
1967-1974. Assistant de recherches στην EPHE, VIe Section.
1977-1990. Διευθυντής Eρευνών του Προγράμματος Iστορίας της Eθνικής Tράπεζας της Eλλάδας
1987-1991. Mέλος του Δ.Σ. του Iδρύματος Έρευνας και Παιδείας της Eμπορικής Tράπεζας
1985-1989. 1994-2000 Mέλος της Eπιτροπής Iστορίας του Iστορικού Aρχείου Eλληνικής Nεολαίας
1984-1986. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Φορολογικοί μηχανισμοί και οικονομία στο πλαίσιο των ελληνικών κοινοτήτων, IZ΄-IΘ΄ αι.
1988-1990. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Eλλαδικά αστικά συγκροτήματα και ενδοχώρα, IE΄-IΘ΄ αι.: απορρόφηση πλεονάσματος και συστήματα διασυνδέσεων.
1988-2003. Διευθυντής ερευνών στο KNE/EIE
3. Άλλες ακαδημαϊκές δραστηριότητες
1983-2005. Συνδιευθυντής του περιοδικού ΄΄Tα Iστορικά΄΄.
1985-1990. Aντιπρόεδρος της Δ. Eπιτροπής του Iονίου Πανεπιστημίου.
2004-2017 Πρόεδρος των ΄΄Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας΄΄ (ΑΣΚΙ)
Έφυγε από τη ζωή στις 11 Δεκεμβρίου 2017, σε ηλικία 84 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Στέλιος Λυδάκης σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, όπου ανακηρύχθηκε διδάκτωρ με τη διατριβή: "Die greichische handschaft in der europaischen Malerei". Ακολούθησε δίχρονη υποτροφία του Ιδρύματος Alexander von Humboldt. Κυριότερα έργα: "Geschichte der griechischen Malerei des 19. Jhts.", Munchen 1972· "Η εικονογραφία του μνημείου του Λυσικράτους", Αρχαιολογικό Δελτίο 21 (1966), 163-183· "Ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής", Αθήνα 1977· "Λεξικό των Ελλήνων ζωγράφων και χαρακτών", Αθήνα 1976· "Νεοελληνική γλυπτική, ιστορία, τυπολογία, λεξικό γλυπτών", Αθήνα 1981· "Τα γλυπτά του Α΄ νεκροταφείου Αθηνών", Αθήνα 1981· "Οι Έλληνες ναΐφ ζωγράφοι", Αθήνα 1987· "Κωνσταντίνος Βολανάκης", Αθήνα 1997· "Ανδρέας Γεωργιάδης", Αθήνα 1999. Πλήθος άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά. Πολλές μονογραφίες καλλιτεχνών. Από το 1993 καθηγητής της ευρωπαϊκής τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γιώργος Τόλιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Είναι Διευθυντής Ερευνών στο
Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (1993), έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και άρθρα γύρω από την πρόσληψη του ελληνικού χώρου, την ιστορία της αρχαιολογίας και των ελληνικών σπουδών, την ιστορία της χαρτογραφίας και της γεωγραφικής σκέψης.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Ελευθερία Ζέη διδάσκει Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, και Ιστορία στο Εργαστήριο Λογοτεχνικής Μετάφρασης (ATL) του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Νίκος Μπελαβίλας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Έκανε σπουδές αρχιτεκτονικής και διδακτορική διατριβή στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου όπου διδάσκει από το 2003, σήμερα στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Έχει διδάξει επίσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.
Διηύθυνε το Γραφείο Λαυρίου του ΕΜΠ για τη δημιουργία του Τεχνολογικού-Πολιτιστικού Πάρκου και το Βιομηχανικό Μουσείο Ερµούπολης. Ως μέλος του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ, συμμετείχε στον σχεδιασμό του Μητροπολιτικού Πάρκου στο Γουδί, του θαλασσίου μετώπου της Ελευσίνας, του Τεχνικού Πανεπιστημίου στη Λεµεσό, των επεκτάσεων του Τραµ στην Αθήνα και Πειραιά, κ.α. Ήταν επικεφαλής της μελέτης του κτιρίου της νέας Ταινιοθήκης της Ελλάδος στην Ιερά Οδό, όπως και των ερευνών του ΕΜΠ για τα Ιστορικά Μεταλλεία στο Αιγαίο, το Μητρώο Ελληνικής Βιομηχανικής Κληρονομιάς, του ιστορικού κέντρου της Πρέβεζας, του Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού. Είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς - TICCIH, του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων - ICOMOS και από το 2007 επιστημονικός αξιολογητής του World Heritage List της UNESCO.
Έχει γράψει τα βιβλία "Λιμάνια και Οικισμοί στο Αιγαίο της Πειρατείας" και "Τόποι Ανθρώπων - σχόλια για το χώρο και την πολιτική". Συμμετείχε με άρθρα του στους συλλογικούς τόμους "Αιγαίο: διάσπαρτη πόλη" στη 10η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2006, "Αthens-Absolute Realism" στην 8η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2002, " Ελλάδα της θάλασσας", "Ιστορικός βιομηχανικός εξοπλισμός στην Ελλάδα", "Το ελληνικό τοπίο", "Το Αιγαίο Πέλαγος. Χαρτογραφία και ιστορία, 15ος - 17ος αιώνας", "Ορυχεία στο Αιγαίο 19ος-20ος αιώνας", "Σύγχρονα ελληνικά τοπία" κ.α.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γιάννης Κιζής σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου και ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1971. Έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα στις αναστηλώσεις, από το Πανεπιστήμιο του York, το 1977, και διδακτορικό δίπλωμα από το Ε.Μ.Π. το 1987. Έχει πραγματοποιήσει δημοσιεύσεις σε θέματα που σχετίζονται με την ένταξη της σύγχρονης αρχιτεκτονικής σε ιστορικό περιβάλλον, στον τομέα της παραδοσιακής κατασκευής και αναστηλωτικής τέχνης. Έχει γράψει βιβλία με θέματα της παραδοσιακή αρχιτεκτονική στο Πήλιο, στην περιοχή της Θράκης, στη νήσο Σαμοθράκη και στο Βόρειο Αιγαίο.
Διευθύνει το γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών "Κίζης και Συνεργάτες", που ασχολείται συστηματικά με ζητήματα ειδικών αρχιτεκτονικών συνθέσεων, ένταξης νέων κτιρίων σε ιστορικό περιβάλλον, καθώς και αποκαταστάσεων μνημειακών κτιρίων και συνόλων. Τιμήθηκε επανειλημμένα με το διεθνές βραβείο "Europa Nostra"(1984,1992,1999). Είναι αναπληρωτής καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Σπύρος Ι. Ασδραχάς, ένας από τους μεγαλύτερους ιστορικούς της χώρας μας, γενήθηκε στο Aργοστόλι της Κεφαλονιάς, το 1933.
ΣΠOYΔEΣ
1960. Πτυχίο Iστορικού Tμήματος Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Aθηνών
1965-1967. Yπότροφος του IKY για μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι
1972. Doctorat de 3e Cycle (EPHE, VI Section - Paris 7) στην οικονομική και κοινωνική ιστορία.
1976. Eleve diplome της EPHE, IVe Section.
AKAΔHMAΪKEΣ ΔPAΣTHPIOTHTEΣ
1. Διδασκαλία
1974-1984. Charge de Conferences στην EPHE, IVe Section
1976-1977. Charge de Cours στο Πανεπιστήμιο Paris-IV
1982-1998. Professeur associe στο Πανεπιστήμιο Paris I, Pantheon-Sorbonne. Διεύθυνση DEA και διδακτορικών διατριβών στο πλαίσιο των etudes Doctorales του Πανεπιστημίου Paris I.
1986-1988. Charge de Conferences στην EHESS.
1993-2005. Eβδομαδιαία σεμινάρια στο KNE/EIE με θέμα: "Προβλήματα οικονομικής ιστορίας, IE΄-IΘ΄αι."
2. Eρευνητικές δραστηριότητες
1961-1965. Bοηθός έρευνας στο KNE/EIE
1967-1974. Assistant de recherches στην EPHE, VIe Section.
1977-1990. Διευθυντής Eρευνών του Προγράμματος Iστορίας της Eθνικής Tράπεζας της Eλλάδας
1987-1991. Mέλος του Δ.Σ. του Iδρύματος Έρευνας και Παιδείας της Eμπορικής Tράπεζας
1985-1989. 1994-2000 Mέλος της Eπιτροπής Iστορίας του Iστορικού Aρχείου Eλληνικής Nεολαίας
1984-1986. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Φορολογικοί μηχανισμοί και οικονομία στο πλαίσιο των ελληνικών κοινοτήτων, IZ΄-IΘ΄ αι.
1988-1990. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Eλλαδικά αστικά συγκροτήματα και ενδοχώρα, IE΄-IΘ΄ αι.: απορρόφηση πλεονάσματος και συστήματα διασυνδέσεων.
1988-2003. Διευθυντής ερευνών στο KNE/EIE
3. Άλλες ακαδημαϊκές δραστηριότητες
1983-2005. Συνδιευθυντής του περιοδικού ΄΄Tα Iστορικά΄΄.
1985-1990. Aντιπρόεδρος της Δ. Eπιτροπής του Iονίου Πανεπιστημίου.
2004-2017 Πρόεδρος των ΄΄Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας΄΄ (ΑΣΚΙ)
Έφυγε από τη ζωή στις 11 Δεκεμβρίου 2017, σε ηλικία 84 ετών.
Η Τζελίνα Χαρλαύτη αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στα πανεπιστήμια του Κέμπριτζ και της Οξφόρδης. Είναι επίκουρος καθηγήτρια στο Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Είναι συγγραφέας σημαντικού αριθμού άρθρων και βιβλίων ανάμεσα στα οποία το "Greek shipowners and Greece 1945-1975" (1993), "Global markets: The internationalization of sea transport industries since 1850s" (1998), καθώς και το "Ιστορία και ναυτιλία, 16ος-20ός αι." (2001). Έχει διατελέσει επισκέπτρια καθηγήτρια σε πανεπιστήμια του Καναδά και της Αγγλίας, και είναι αντιπρόεδρος της συντακτικής επιτροπής του διεθνούς επιστημονικού περιοδικού "International Journal of Maritime History".
Ο πλοίαρχος Ε.Ν. Αναστάσιος Ι. Τζαμτζής παράλληλα με τη ναυτική του καριέρα ασχολήθηκε και με την έρευνα και μελέτη της Ναυτικής μας Ιστορίας και δημοσίευσε για περισσότερα από 30 χρόνια τώρα βιβλία και άρθρα. Έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του: "Τα Λίμπερτυ και οι Έλληνες" (1984), "Η ναυτιλία του Πηλίου στην Τουρκοκρατία" (1985), "Τα κοκκάλινα ομοιώματα της συλλογής Ωνάση" (1993), "Salem, η ναυταπάτη του αιώνα" (1995), "Τα ελληνικά υπερωκεάνια 1907-1977" (1996), "Ελληνική επιβατική ακτοπλοΐα 1830-1940", "Το ξεκίνημα της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας, (2η έκδοση του βιβλίου "Τα Λίμπερτυ και οι ΄Ελληνες). Επιμελήθηκε τις εκδόσεις του Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος "Αιγαιοπελαγίτικα καράβια", "Αιγαιοπελαγίτικοι Πορτολάνοι", "Στολές του Ναυτικού 1887", την έκδοση του Ναυτικού Μουσείου Αιγαίου "Ονοματολόγιο ιστιοφόρων 1887" του Ηλία Κανελλόπουλου και την έκδοση του Ιδρύματος Επιφανειάδη "Τα Σκιαθίτικα καράβια". Συνεργάσθηκε επίσης με εκτεταμένες μελέτες στους τόμους "Ελληνική εμπορική ναυτιλία 1453-1850" εκδ. Εθνικής Τραπέζης 1972 και "Αιγαίο" εκδ. Μέλισσα.
