Είναι τόσο κακό να (ξ)αναγνωριζόµαστε κάθεµέρα από την αρχή; Έρωτας, τόλµη, κτήση καιακτηµοσύνη, ήλιος και δύση, αδιέξοδο και ελπίδα,όλα τα οξύµωρα της ζωής, συναντώνται εδώ. Για ναψιθυρίσουν το τραγούδι της. Σαν µια σκιά, που βαδίζειτην ηµέρα και γιγαντώνεται στο φως του ηµισελήνου.Περπατά απαλλαγµένη από τους πλίνθους που τηςκαταλογίζει η καρδιά, ή µήπως ψευδώς φυλακισµένη; Μ’ αλυσίδες που ανήκουν σε φυλακές αλλιώτικεςαπό αυτές που όλοι έχουµε στο µυαλό µας...
