(. . .) Στον τρόπο που χειρίζεται τα κύρια πρόσωπα των έργων του, που δεν είναι πια εξαρτημένα από την προστασία των ιθυνόντων θεών, γίνεται φανερή μια υψηλού βαθμού ικανότητα διαγραφής των χαρακτήρων με πρωτοφανείς σε βάθος ψυχολογικές παρατηρήσεις. Ιδίως περιγράφει με ξεχωριστή διεισδυτικότητα τις περίπλοκες καταστάσεις και τα έντονα πάθη της γυναικείας ψυχής. Έτσι τα πρόσωπά του βρίσκονται πιο κοντά μας απ’ όσο οι ήρωες των άλλων τραγικών και ο κόσμος του δεν έχει τίποτα κοινό με την τάξη που οραματίζονται ο Αισχύλος και ο Σοφοκλής. Σ’ αυτόν τον κόσμο η τύχη φαίνεται να περιπαίζει τους ανθρώπους με μια πρωτοφανή ωμότητα. Ο Ευριπίδης, που δεν παρουσιάζει τους ήρωές του υπεράνθρωπους, όπως ο Αισχύλος, ούτε ιδανικούς, όπως ο Σοφοκλής, αλλά τους κατεβάζει μέσα στα πλαίσια της ανθρώπινης αθλιότητας, επιμένει να φτάσει στο βάθος της ανθρώπινης φύσης διερευνώντας τα σκοτεινά πάθη της, και κυρίως τον έρωτα, δημιουργώντας το τραγικό ερωτικό δράμα. Το κύριο χαρακτηριστικό της τέχνης του βρίσκεται στη σύγκρουση καθήκοντος και πάθους, που οδηγεί σε καταστάσεις κατεξοχήν τραγικές, γι’ αυτό και ο Αριστοτέλης τον θεώρησε ως τον «τραγικώτατον των ποιητών» - τον πιο ικανό να προκαλέσει τον «έλεον» και τον «φόβον» - αφού κανένας άλλος δεν ανέλυσε τα σκοτεινά ανθρώπινα πάθη με μεγαλύτερη επιμονή και οξύνοια, αλλά και με προφανή ευαισθησία και κατανόηση. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
Ο Ευρυπίδης (480-406 π.Χ.) καταγόταν από τον Αθηναϊκό δήμο της Φλύας. Παρακολούθησε τις διδασκαλίες του Αναξαγόρα, του Πρόδικου και του Πρωταγόρα, και συνδέθηκε φιλικά με τον Σωκράτη. Για πρώτη φορά πήρε μέρος σε δραματικό αγώνα το 455 π.Χ., και από τότε δίδασκε τακτικά μέχρι τον θάνατό του.
Άνθρωπος μάλλον εσωστρεφής και αυστηρός, δεν ευτύχησε στην προσωπική ζωή του. Κατά τα τελευταία χρόνια του εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία, προσκαλεσμένος από τον βασιλιά Αρχέλαο, και εκεί πέθανε.
Στο έργο του αντικατοπτρίζεται το κλίμα της εποχής, με την έντονη επίδραση της σοφιστικής, την αμφισβήτηση και την αναζήτηση των θείων και των ανθρώπινων. Ο Ευριπίδης, ο από σκηνής φιλόσοφος, απεικόνισε την τραγικότητα των εσωτερικών συγκρούσεων και απέδωσε μοναδικά την ποικιλία των ψυχικών παθών και τις διακυμάνσεις της συνείδησης. Οι νεωτερισμοί του, στη μορφή των έργων του και στις ιδέες που εξέφρασε, τον έκαναν συχνά στόχο επιθέσεων. Σώζονται δεκαεννέα δράματά του πλήρη και πολλά άλλα αποσπασματικά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Στέλλα Μπαζάκου - Μαραγκουδάκη σπούδασε Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με σημαντικούς δασκάλους, όπως το Γιάννη Κακριδή, το Λίνο Πολίτη, το Στυλιανό Καψωμένο, τον Εμμανουήλ Κριαρά.
Δίδαξε φιλολογικά μαθήματα στη μακρόχρονη εκπαιδευτική της πορεία, τα περισσότερα χρόνια στη "Σχολή Μωραΐτη", όπου είχε και τη Διεύθυνση του Λυκείου.
Σε έγκυρα περιοδικά δημοσιεύθηκαν εργασίες, βιβλιοκρισίες για θέματα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και ομιλίες της σε συμπόσια εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού περιεχομένου. Από τον Ο.Ε.Δ.Β. εκδόθηκαν για τη Μέση Εκπαίδευση οι μεταφράσεις της στον "Πανηγυρικό" και το "Φίλιππο" του Ισοκράτη.
Μεταφράζει συστηματικά όλες τις τραγωδίες των τριών μεγάλων τραγικών ποιητών της Αρχαιότητας, που έφτασαν ως εμάς ολοκληρωμένες.
