Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789607158123
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
` Όμως κάθε φορά πού ή ελληνική ποίηση απελπίζεται, δηλαδή κάθε φορά πού γίνεται ποίηση, ό Καρυωτάκης είναι εξακολουθητικά παρών.` Μετράει σχεδόν εν τέταρτον του αιώνος ή διαβεβαίωση ετούτη του ποιητή και κριτικού Βύρωνα Λεοντάρη, πού με την επιλογή του σημαδιακού επιρρήματος `εξακολουθητικά` θέλει να παραπέμψει ευθέως στη γνωστή, γενναία διαπίστωση του Τέλλου Άγρα: `Κι έξαφνα, στα 1927, με την τρίτη και τελευταία του συλλογή, Ελεγεία και Σάτιρες, μας εξεπέρασεν όλους, αμέσως κι εξακολουθητικά. Έγινεν αμέσως maitre.` Στό σύστημα της διαβεβαίωσης αυτής ή ποίηση ταυτίζεται με την απελπισία της, τη ριζική εννοείται απελπισία της, εκείνη πού δεν τελείται σε κοινωνικό κενό, δεν ακκίζεται ούτε εξαντλείται στον υδάτινο καθρέφτη των φιλολογημάτων της, εκείνη πού συγκλονίζει την ουσία και τη μορφή, είτε για να τα ξανααρμόσει είτε για να αποδείξει ανέφικτη τη συναρμογή τους και ήδη σωπασμένη την ποίηση. Μια απελπισία, λοιπόν, σαν κι εκείνη του Κώστα Καρυωτάκη, οριακά δαπανηρή μα και τόσο οξυδερκής, σχεδόν εξωανθρώπινα οξυδερκής, ώστε αφενός να μπορεί να τρέψει σε πανίσχυρη ειρωνεία τη χολή, σε λόγο το ουρλιαχτό, αφετέρου να φτάσει να μη χρειάζεται πάντοτε το βίωμα, να μη χρειάζεται καν το βίωμα: δεν αρκούσε ή πνιγηρή υπαλληλία, ή ωχρά σπειροχαίτη και ή Πρέβεζα για να αναδυθεί τόσο αδιάλλακτη ή τέχνη του Καρυωτάκη, τέχνη πού υπερβαίνει τόσο τη βιογραφία του ποιητή όσο και τη μυθολόγησή της. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1896 στην Τρίπολη. Ο πατέρας του ήταν νομομηχανικός κι έτσι στα παιδικά του χρόνια, αναγκάστηκε να αλλάζει συνέχεια τόπο διαμονής. Πέρασε από το Αργοστόλι, τη Λευκάδα, τη Λάρισα, την Καλαμάτα, την Αθήνα, μέχρι και από τα Χανιά. Από το 1912 δημοσιεύει ποιήματα σε διάφορα παιδικά περιοδικά. Αφού πήρε το δίπλωμα της Νομικής Σχολής των Αθηνών, διορίστηκε υπάλληλος στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης. Η ελεύθερη φύση του δεν μπορούσε να δεχθεί την γραφειοκρατία της κρατικής μηχανής, την οποία και καυτηριάζει όποτε μπορεί (χαρακτηριστικό το πεζό: Κάθαρσις). Γι΄ αυτό και μετατέθηκε πολλές φορές διωκόμενος από ανωτέρους του. Στη διάρκεια αυτών των μεταθέσεων γνωρίζει την ανία και τη μιζέρια της επαρχίας, πράγμα που τον στιγματίζει. To Φεβρουάριο του 1919 εκδίδει την πρώτη του συλλογή: "Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων", η οποία τυγχάνει αδιάφορης ή υποτιμιτικής κριτικής. Τον ίδιο χρόνο εκδίδει μαζί με τον φίλο του Άγη Λεβέντη (με τα ψευδώνυμα Μίμης Χλαπάτσας και Νίκος Τσαπατσούλιας, αντίστοιχα) το σατιρικό περιοδικο "Η Γάμπα", που παρά την επιτυχία του κυκλοφόρησε μόνο σε έξι τεύχη γιατί η αστυνομία απαγόρευσε την έκδοσή του. Το 1921 κυκλοφορεί τη δεύτερη συλλογή του τα "Νηπενθή". Εκείνο τον καιρό συνδέεται με την ποιήτρια Μ. Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αττικής. Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι σχέσεις τους ήταν ερωτικές. Το 1924 ταξιδεύει στο εξωτερικό, στην Ιταλία και τη Γερμανία. Το Δεκέμβριο του 1927 κυκλοφορεί η τελευταία του συλλογή, "Ελεγεία και Σάτιρες". Το Φεβρουάριο του 1928 ο Καρυωτάκης αποσπάται στην Πάτρα και τον Ιούνιο στην Πρέβεζα. Από εκεί στέλνει απελπισμένα γράμματα σε συγγενείς και φίλους, περιγράφοντας την αθλιότητα που κυριαρχεί σ΄ αυτήν την πόλη (χαρακτηριστικό το ποίημα Πρέβεζα). Στις 21 Ιουλίου θέτει τέρμα στη ζωή του.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
