Εμείς οι Τούρκοι έχουμε ένα πρόβλημα με το παρελθόν. Είμαστε πάντοτε σε αδυναμία να αντιμετωπίσουμε με τρόπο αντικειμενικό και κριτικό την ίδια μας την ιστορία. Μάλιστα, το παρελθόν μας, δηλαδή αυτό των Οθωμανών και των Μουσουλμάνων είναι γεμάτο νίκες... Στην επίσημη ορολογία ένα ιστορικό γεγονός μπορεί να χαρακτηριστεί νικηφόρο ενώ το ίδιο συμβάν για έναν άλλο λαό, για ένα άλλο έθνος, για ένα άλλο κράτος πρόκειται για τραγωδία, σφαγή, γενοκτονία... Στα εγχειρίδια ιστορίας, η φρασεολογία και η ιδεολογίας τους αναπαράγουν συστηματικά και διαρκώς ένδοξες νίκες, νικηφόρους αγώνες... και στις περισσότερες των περιπτώσεων στρατιωτικού χαρακτήρα... Δεν γίνεται καμμιά αναφορά στις ήττες... Επισήμως δεν υπάρχει το δικό μας Βατερλώ. Αλλά κι όταν αυτό συμβαίνει, πάντα φταίει ο διαιτητής... Ποτέ εξαιτίας μας. Έτσι πολλά ερωτήματα της τουρκικής ιστοριογραφίας παραμένουν αναπάντητα.