Οι εξαρτήσεις αποτελούν ένα διαχρονικό φαινόμενο, με την συμμετοχή πλέον όλο και νεαρότερων ατόμων. Η εφη-βεία, από μόνη της, αποτελεί μία περίοδο έντονων αλλαγών και σύγχυσης, όπου οι νέοι παρασύρονται πολύ εύκολα από εξωτερικούς παράγοντες και παρορμήσεις. Μέσα από αυτή την επιρροή μπορούν να αναπτύξουν εξάρτηση σε κάποια ουσία, δραστηριότητα ή και πρόσωπο.
Οι επιρροές και οι παράγοντες που οδηγούν στις εξαρτή-σεις ποικίλουν, ενώ η πλειοψηφία των μελετών εστιάζει κυ-ρίως στις περιπτώσεις του καπνού, του αλκοόλ, του διαδι-κτύου αλλά και σε άλλες εξαρτησιογόνες ουσίες. Το σχολείο, με τους συνομηλίκους, το ευρύτερο πλαίσιο και τη θέση που κατέχει ο εκπαιδευτικός, έχει καθοριστικό ρόλο στην πρό-ληψη και την αντιμετώπιση τέτοιων περιπτώσεων.
Μάλιστα ως προς την τελευταία αυτή παράμετρο, όταν ο εκπαιδευτικός είναι παράλληλα και ιατρός, με περαιτέρω γνώσεις για τον τρόπο λειτουργίας και τις περιπτώσεις των εξαρτήσεων, μπορεί να συνεισφέρει ακόμη περισσότερο. Ωστόσο, μέσα σε αυτή την συνολική πορεία, δημιουργούνται διάφορα διλήμματα και προβληματισμοί στην προσπάθεια για ορθή αντιμετώπιση τέτοιων περιπτώσεων.
