Η μονογραφία «Εκκρεμείς Συμβάσεις στις Διαδικασίες Αφερεγγυότητας» ασχολείται με την προβληματική της διαχείρισης των εκκρεμών συμβάσεων στις διαδικασίες αφερεγγυότητας και αποτελεί την πρώτη συστηματική προσπάθεια συνολικής θεώρησης του ζητήματος σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο. Επιχειρεί να δώσει απαντήσεις, μεταξύ άλλων, στα ακόλουθα ερωτήματα: - ποιο είναι το δογματικά επιβεβλημένο μέτρο επέμβασης των διαδικασιών αφερεγγυότητας στις προγενέστερες συμβατικές σχέσεις - ποιες συμβάσεις πρέπει να θεωρηθούν εκκρεμείς - κατά πόσο ο σύνδικος μονοπωλεί την εξουσία λήψης αποφάσεων για την τύχη των συμβάσεων - ποιο είναι το πρότυπο και ποια τα κριτήρια με βάση τα οποία θα αποφασιστεί η τύχη των συμβάσεων - κατά πόσο, στη διαμόρφωση των κριτηρίων αυτών, μπορεί να συμβάλει και η διδασκαλία της οικονομικής ανάλυσης του δικαίου - αν, για τον ίδιο σκοπό, θα ληφθούν υπόψη τα συμφέροντα των αντισυμβαλλόμενων του οφειλέτη - αν οι συμβατικές παροχές συνεχίζουν να εκπληρώνονται κανονικά μέχρι να ληφθεί η σχετική απόφαση του συνδίκου - ποιες είναι οι έννομες συνέπειες της αποδοχής μιας σύμβασης, και ποιες οι συνέπειες της απόκρουσής της - αν η σχετική συζήτηση τίθεται σε διαφορετική βάση όταν δεν έχει εκκινήσει πτώχευση, αλλά προληπτική αναδιάρθρωση του οφειλέτη-συμβαλλόμενου και - αν κάποιες συμβάσεις, όπως οι συμβάσεις προσωπικού χαρακτήρα, ή εκείνες που συνάπτονται στο πλαίσιο χρηματοοικονομικών συναλλαγών, πρέπει να αποτιμηθούν με διαφορετικά μέτρα και σταθμά σε σχέση με τις λοιπές, τις «κοινές» συμβάσεις. Η μονογραφία διαρθρώνεται σε πέντε κεφάλαια, ως εξής: - Στο πρώτο, τίθενται οι αναγκαίες δογματικές βάσεις. - Στο δεύτερο, επιχειρείται δικαιοσυγκριτική μελέτη του ζητήματος. - Στο τρίτο, διερευνάται το ζήτημα της τύχης των συμβάσεων στην πτώχευση. - Στο τέταρτο η συζήτηση προσαρμόζεται στα δεδομένα της προληπτικής αναδιάρθρωσης. - Το πέμπτο και τελευταίο κεφάλαιο, εν είδει ανακεφαλαίωσης, εφαρμόζει τα συμπεράσματα των προηγούμενων κεφαλαίων στο παράδειγμα της άδειας χρήσης σήματος. Απευθύνεται τόσο στον ερευνητή του Δικαίου της Αφερεγγυότητας, ο οποίος αναζητά δογματική τεκμηρίωση, όσο και στους δικαστές, στους διαχειριστές αφερεγγυότητας και στο νομικό της πράξης, που αντιμετωπίζουν καθημερινά ζητήματα που άπτονται των διαχείρισης συμβάσεων εντός των διαδικασιών αφερεγγυότητας.