Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789603444220
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Το παρόν έργο απευθύνεται σε αυτούς που ασχολούνται με το αντικείμενο της κλινικής ψυχολογίας, και κυρίως σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές ψυχολογίας. Σε αυτό τον τόμο περιλαμβάνονται κείμενα γραμμένα από ειδικούς επιστήμονες και επαγγελματίες καταξιωμένους ο καθένας στον τομέα και την ειδικότητά του. Το βιβλίο επιδιώκει να προσφέρει μια σύγχρονη προοπτική στη θεωρία, την εκπαίδευση, την αξιολόγηση, τη συμβουλευτική, την έρευνα και την πρακτική της κλινικής ψυχολογίας. Είναι σχεδιασμένο για σπουδαστές οι οποίοι κατέχουν κάποιες βασικές γνώσεις σε θέματα ψυχολογίας, αξιολόγησης και ψυχοθεραπείας. Θα μπορούσε ακόμη να φανεί χρήσιμο σε όσους σκέφτονται να ακολουθήσουν καριέρα στην κλινική ψυχολογία και σε όσους επιθυμούν να γνωρίσουν περισσότερα για τις επαγγελματικές εφαρμογές της εκπαίδευσης στο κλινικό έργο.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Η Αναστασία Καλαντζή - Αζίζι είναι καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Διευθύντρια του Εργαστηρίου Ψυχολογικής Συμβουλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Διευθύντρια του Μεταπτυχιακού προγράμματος ειδίκευσης στην Κλινική Ψυχολογία του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Επιστημονική Υπεύθυνη του Ινστιτούτου Έρευνας και Θεραπείας της Συμπεριφοράς και του Κύκλου Ευαισθητοποίησης στην Γνωσιακή - Συμπεριφοριστική Θεραπεία.
Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 ολοκλήρωσε τη διατριβή της στο ίδιο Πανεπιστήμιο με θέμα "Το πρόβλημα του παιδιού στο Νοσοκομείο". Ειδικεύθηκε στη Γνωσιακή - Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου της Βιέννης ως κρατική υπότροφος και διατέλεσε για πέντε χρόνια Ψυχολόγος πλήρους απασχόλησης στην Ψυχολογική Υπηρεσία του Δήμου (και ομοσπονδιακού κρατιδίου) της Βιέννης. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1977 και εργάστηκε ιδιωτικά ως Κλινική Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια. Το 1981 διορίστηκε Επιμελήτρια του Εργαστηρίου Πειραματικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1997 εκλέχθηκε Καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας. Είναι Επιστημονική Υπεύθυνη του Ινστιτούτου Έρευνας και Θεραπείας της Συμπεριφοράς και του Κύκλου Ευαισθητοποίησης στην Γνωσιακή - Συμπεριφοριστική Θεραπεία, Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας της Συμπεριφοράς, Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων, Μέλος ΔΣ της Επιστημονικής Ένωσης Νέα Παιδεία, Διδάσκουσα - Θεραπεύτρια και Επόπτρια της Αυστριακής Εταιρείας Θεραπείας της Συμπεριφοράς, Ιδρυτικό Μέλος και Εθνικός Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη FEDORA-Psyche και Διευθύντρια του Εργαστηρίου Ψυχολογικής Συμβουλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Μεταπτυχιακού προγράμματος ειδίκευσης στην κλινική Ψυχολογία του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Φώτιος Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι ψυχολόγος, Καθηγητής Ψυχολογίας της Υγείας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε στη Μεγάλη Βρετανία (University of Sussex & University of Wales- Swansea). Το 1992 απέκτησε το Διδακτορικό του Δίπλωμα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στον τομέα της Ψυχολογίας της Υγείας. Έχει εργαστεί επί 22 έτη ως ψυχολόγος σε ογκολογικά Νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Έχει διδάξει μαθήματα ψυχολογίας, μεθοδολογίας ψυχολογικής έρευνας και ψυχολογίας της υγείας, σε προπτυχιακό ή μεταπτυχιακό επίπεδο, στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, στην Ανωτάτη Σχολή Αξιωματικών Νοσηλευτικής, στο ΠΜΣ Προαγωγής & Αγωγής Υγείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο ΠΜΣ Διοίκησης Μονάδων Υγείας. Έχει διατελέσει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Πανελλήνιας Ένωσης Νοσοκομειακών Ψυχολόγων και έχει συμμετάσχει σε Επιτροπές του Υπουργείου Υγείας για τη χορήγηση άδειας άσκησης του επαγγέλματος του ψυχολόγου και την εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 89/48. Έχει επιμεληθεί ή συγγράψει περισσότερα από 10 βιβλία με θέμα την κλινική ψυχολογία, την ψυχολογία της υγείας, την ψυχολογική προσέγγιση των ατόμων με καρκίνο και την οικογενειακή θεραπεία, ενώ έχει δημοσιεύσει εργασίες σε Ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν τις συμπεριφορές πρόληψης των νοσημάτων, την ποιότητα ζωής των ασθενών, τις ψυχολογικές επιπτώσεις των χρόνιων παθήσεων.
